قرص دوپاویت ویتابیوتیکس 60 عددی

قرص دوپاویت ویتابیوتیکس فاقد لاکتوز، گلوتن، نمک، مخمر، رنگ مصنوعی و مواد نگهدارنده بوده و با کمک به حفظ عملکرد ماهیچه، برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بسیار مفید است. پارکینسون اختلال عصبی تدریجی است که بر اثر کاهش سلول‌های مغزی تولیدکننده دوپامین‌ رخ  می‌دهد. نبود این سلول‌ها منجر به از دست دادن کنترل ماهیچه‌های صاف و لرز‌ش‌های غیرقابل کنترل می‌شود.

بسیاری از افراد به دلیل عدم آگاهی، علایم بیماری را مربوط به تغییرات افزایش سن می‌دانند. به عنوان مثال لرزش را به پیری، سفت شدن عضلات را به آرتروز، حالت قوز و خمیدگی را به پوکی استخوان ربط می‌دهند. نکته قابل توجه این است که به طور معمول علایم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن پدیدار می‌شوند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می‌کند. این بیماری با چهار علامت اصلی مشخص می‌شود که به صورت ارتعاش دست و پا در حالت استراحت، آرام شدن و کندی حرکات، سختی حرکت و خشک شدن دست، پا و بدن و نداشتن تعادل بروز می‌کند.

دوپامین

دوپامین تأثیر مثبتی روی کنترل مراکز پاداش و لذت در مغز دارد. این ماده به ما توانایی و انرژی بیشتری می‌بخشد و کمبود آن موجب خستگی و بی حوصلگی در افراد می‌شود. محققان به تازگی دریافتند این ناقل عصبی نه تنها مسئول امید و آرزو است بلکه در تولید ترس و هراس نیز دخالت دارد. همچنین کاهش ذخایر این ماده موجب بروز بیماری‌های عصبی _حرکتی مانند پارکینسون نیز می‌شود.

بیماری پارکینسون نوعی اختلال حرکتی است که با لرزش و سفتی عضلات همراه است. دوپامین را نمی‌توان مستقیم به بیمار داد، چراکه قدرت عبور از سد خونی مغزی را ندارد. بنابراین در این حالت، باید از پیش ساز دوپامین استفاده کرد که زمان رسیدن به مغز، به دوپامین تبدیل شود. از جمله مواد پیش ساز دوپامین می‌توان به ال تیروزین اشاره کرد. باید دقت داشت که تیروزین به تنهایی قابلیت تبدیل به دوپامین را ندارد و وجود برخی ریزمغذی‌ها مانند فولیک اسید و آهن و همچنین ویتامین B6 نیز برای تبدیل تیروزین به دوپامین ضروری به نظر می‌رسد.

تیروزین

تیروزین در بدن پیش ساز دوپامین است. دوپامین نوعی پیام رسان عصبی از نوع کاتکولامین است که نقش فعال کنندگی دارد. دوپامین نورترانسمیتر مغزی است. دوپامین به ما توانایی و انرژی و لذت می‌بخشد و کمبود آن باعث خستگی و بی حوصلگی در افراد می‌شود. در این بیماری تحلیل تدریجی نورون‌های دوپامینرژیک هسته سیاه باعث کاهش دوپامین در عقده‌های قاعده‌ای مغز می‌شود که این امر خود سبب پرکاری نورون‌های استیل کولینرژیک در این عقده‌ها می‌شود و لرزش و سختی عضلات و ناتوانی در حفظ تعادل و انجام حرکات طبیعی پدید می‌آید. آن دسته از داروهایی که باعث افزایش دوپامین در مغز می‌شوند نشانه‌های بیماری پارکینسون را کاهش می‌دهند. معمولا بیماری پارکینسون را قطب کاهش فعالیت دوپامین در مغز می‌دانند.