بدن هر روز پوست، عضله و استخوان تولید می کند و با سرعت زیاد گلبول های قرمز میسازد که مواد مغذی و اکسیژن را به قسمت های دورتر میفرستد و سیگنال های عصبی را در مسیرهای مغز و بدن به گردش درمی آورد. همچنین پیام رسان های شیمیایی را که از یک عضو به عضو دیگر در رفت و آمدند تنظیم می کند تا دستورالعمل های لازم برای حفظ حیات بدن را دریافت کنند.
اما بدن برای انجام تمام این وظایف به مواد خام نیاز دارد. از آن جمله می توان به دست کم 30 ویتامین، مواد معدنی و مواد غذایی اشاره کرد که بدن به آنها نیاز دارد اما نمی تواند به تنهایی به تولید آن به مقدار کافی بپردازد.
ویتامین ها و مواد معدنی جزو مواد مغذی ضروری محسوب می شوند زیرا با هماهنگی یکدیگر صدها نقش در بدن ایفا می کنند. این مواد به استحکام استخوان، التیام زخم و تقویت سیستم ایمنی کمک، غذا را تبدیل به انرژی و آسیب سلولی را ترمیم می کنند.
اما تلاش برای درک وظایف هر یک از این ویتامین ها و مواد معدنی می تواند گیج کننده باشد. اگر به اندازه ی کافی مقاله در این باره بخوانید، چشمانتان در سوپ الفبایی ناشی از این مواد مغذی (که اساسا با حرف اولشان شناخته می شوند؛ مثل ویتامین آ، ب، ث، دی، ای و کا) غرق خواهد شد!
اغلب به ویتامین و مواد معدنی میکرونوترینت میگویند زیرا بدن فقط به مقدار کمی از آن ها نیاز دارد. با این حال، اگر همین مقدار اندک تامین نشود، حتما بیمار خواهید شد. در ادامه به چند بیماری که در اثر کمبود ویتامین رخ می دهد اشاره می کنیم:
درست همانطور که کمبود میکرونوترینت های کلیدی به بدن صدمه میزند، دریافت مقدار کافی مزایای مهمی دارد. از جمله ی این مزایا می توان موارد زیر را نام برد:
مولتی ویتامین
با اینکه ویتامین و ماده ی معدنی هر دو میکرونوترینت محسوب می شوند، در برخی مواد ابتدایی با یکدیگر متفاوتند. ویتامین ارگانیک است و در اثر گرما، هوا یا اسید تجزیه می شود. مواد معدنی غیر ارگانیک ند و ساختار شیمیایی خود را حفظ می کنند.
خب، این موضوع چرا مهم است؟ این یعنی مواد معدنی موجود در خاک و آب به راحتی از طریق گیاهان، ماهی، حیوانات و مایعاتی که مصرف می کنید به بدن راه پیدا می کنند. اما انتقال ویتامین از غذا و سایر منابع به بدن دشوارتر است زیرا طبخ، انبار و قرار گرفتن غذا در معرض هوا باعث غیر فعال شدن این مواد آسیب پذیر می شود.
بسیاری از مواد مغذی با یکدیگر در تعاملند. ویتامین دی این توانایی را به بدن می دهد تا به جای برداشتن کلسیم از استخوان، آن را از منابع غذایی که از دستگاه گوارش عبور می کند دریافت کند. ویتامین ث به جذب آهن کمک می کند.
با این حال، تعامل مواد مغذی همیشه مفید نیست. مثلا، ویتامین ث توانایی جذب مس (یکی از مواد معدنی ضروری) توسط بدن را مسدود می کند. و کوچکترین رسوب منیزیم به کمبود آهن دامن می زند.
ویتامین های محلول در آب در سهم آبدار غذاهایی که مصرف می کنید وجود دارند. زمانیکه غذا حین عمل هضم تجزیه یا حل می شود، ویتامین های محلول در آب مستقیما جذب جریان خون می شوند.
از آنجاییکه سهم زیادی از بدن از آب تشکیل شده است، بسیاری از ویتامین های محلول در آب به راحتی در بدن جریان دارند. کلیه ها مرتبا میزان ویتامین های محلول در آب را تنظیم و مقدار زیاد آن را از طریق ادرار دفع می کنند.
استفاده از مولتی ویتامین و مواد غذایی
کارکرد
با اینکه ویتامین های محلول در آب وظایف زیادی در بدن برعهده دارند، مهمترین این وظایف کمک به آزادسازی انرژی موجود در غذاهای مصرفی است. ازجمله دیگر وظایف می توان به حفظ سلامت بافت ها اشاره کرد. در ادامه چند نمونه از روش های کمک به حفظ سلامت بدن توسط انواع مختلف ویتامین ها را ذکر می کنیم:
تغذیه مناسب
ویتامین های محلول در چربی بهجای اینکه مانند اکثر ویتامین های محلول در آب به راحتی جذب جریان خون شوند، از طریق کانال های لنفاوی در دیواره ی روده وارد خون می شوند (به تصویر نگاه کنید). بسیاری از ویتامین های محلول در چربی فقط توسط پروتئین به سراسر بدن حمل می شوند.
غذاهای چرب و روغن ها منبع چهار ویتامین محلول در چربی هستند. بافت های چربی و کبد در بدن اصلی ترین مخازن این ویتامین ها هستند و درصورت نیاز آن را آزاد می کنند.
تاحدی می توان گفت این ویتامین ها به مرور زمان آزاد می شوند. می توان هرچند بار، مثلا در دوزهای هفتگی و ماهانه و نه هر روز، ویتامین های محلول در چربی را مصرف کرد و به میزان مورد نظر دست یافت. بدن مازاد آن را دفع و به تدریج آزاد میکند تا نیازش برطرف شود.
ویتامین های محلول در چربی
این چهار ویتامین به ترمیم چشم، پوست، ریه، دستگاه گوارش و سیستم عصبی کمک می کنند. در ادامه به دیگر وظایف کلیدی این ویتامین ها اشاره می کنیم: