عفونت دستگاه ادراری چیست؟ علائم، دلایل و روش‌های درمان

مقدمه و شناخت بیماری

عفونت دستگاه ادراری (UTI) چیست؟

عفونت دستگاه ادراری (UTI)، عفونت در سیستم ادراری شماست. این نوع عفونت می‌تواند نواحی زیر را درگیر کند:

• مجرای ادرار (اورتریت)
• کلیه‌ها (پیلونفریت)
• مثانه (سیستیت)

ادرار، در نتیجه‌ عملیات تصفیه خون توسط کلیه‌ها تولید می‌شود. ادرار معمولاً بدون هیچ گونه آلودگی در سیستم ادراری شما حرکت می‌کند. با این حال، باکتری‌ها می‌توانند وارد سیستم ادراری شما شوند و این می‌تواند باعث عفونت ادراری شود.

دستگاه ادراری چیست؟

دستگاه ادراری، تولید و ذخیره ادرار را در بدن بر عهده دارد. این دستگاه شامل موارد زیر است:

• کلیه‌ها: کلیه‌ها اندام‌های کوچک و لوبیایی شکلی هستند که در پشت، بالای لگن قرار دارند. اکثر افراد دو کلیه دارند. کلیه‌ها آب و مواد زائد را از خون فیلتر می‌کنند و ادرار را تولید می‌کنند. مواد زائد رایج شامل اوره و کراتینین هستند.
• حالب‌ها: حالب‌های شما لوله‌های نازکی هستند که ادرار را از کلیه‌ها به مثانه منتقل می‌کنند.
• مثانه: مثانه اندامی بادکنک مانند است که ادرار را قبل از خروج از بدن، ذخیره می‌کند.
• مجرای ادرار: مجرای ادرار لوله‌ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن منتقل می‌کند.

عفونت‌های دستگاه ادراری چقدر شایع هستند؟

عفونت‌های ادراری بسیار شایع هستند، به خصوص در زنان. حدود نیمی از زنان در برهه‌ای از زندگی خود دچار عفونت ادراری می‌شوند. مردان نیز ممکن است به عفونت ادراری مبتلا شوند، همچنین کودکان. اگرچه این بیماری فقط ۱ تا ۲ درصد از کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

انواع عفونت‌های دستگاه ادراری

عفونت می‌تواند در قسمت‌های مختلف دستگاه ادراری شما رخ دهد. هر نوع، بسته به محل آن، نام متفاوتی دارد.

• سیستیت (مثانه): ممکن است احساس کنید که نیاز فوری به دفع ادرار دارید یا ممکن است هنگام دفع ادرار درد داشته باشید. همچنین ممکن است درد در ناحیه پایین شکم و ادرار کدر یا خونی داشته باشید.
• پیلونفریت (کلیه‌ها): این عفونت می‌تواند باعث تب، لرز، حالت تهوع، استفراغ و درد در قسمت بالای کمر یا پهلو شود.
• اورتریت (مجرای ادرار): این عفونت می‌تواند باعث ترشح و سوزش هنگام دفع ادرار شود.

تفاوت بین عفونت دستگاه ادراری و عفونت مثانه (Cystitis) چیست؟

عفونت دستگاه ادراری ممکن است به عفونت هر یک از اجزای این دستگاه شامل کلیه‌ها، حالب‌ها، مثانه و مجرای ادراری اتلاق شود. سیستیت هم یکی از انواع عفونت ادراری است و به عفونت مثانه گفته می‌شود. عفونت مثانه یکی از انواع عفونت‌های دستگاه ادراری و شایع‌ترین نوع آن است.

علائم و علت‌ها

علائم عفونت دستگاه ادراری چیست؟

عفونت ادراری باعث التهاب در پوشش دستگاه ادراری شما می‌شود. این التهاب ممکن است مشکلات زیر را ایجاد کند:

• درد در پهلو، شکم، ناحیه لگن یا کمر
• فشار در قسمت تحتانی لگن
• ادرار کدر و بدبو
• بی‌اختیاری ادرار
• تکرر ادرار
• احساس نیاز به دفع فوری ادرار
• درد هنگام ادرار
• خون در ادرار (هماچوری)

سایر علائم مرتبط با عفونت ادراری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد در آلت تناسلی
• احساس خستگی یا ضعف
• تب
• لرز
• حالت تهوع و استفراغ
• تغییرات ذهنی یا گیجی

متن انگلیسی:

When you have a UTI, the lining of the bladder and urethra become red and irritated just as your throat does when you have a cold. The irritation can cause pain in your lower abdomen or pelvic area and even lower back, and will usually make you feel like urinating more often.

ترجمه متن:

وقتی عفونت ادراری دارید، پوشش مثانه و مجرای ادرار قرمز و ملتهب می‌شود، درست مانند گلویتان هنگام سرماخوردگی. این سوزش می‌تواند باعث درد در ناحیه پایین شکم یا لگن و حتی کمر شود و معمولاً باعث می‌شود احساس نیاز به دفع ادرار بیشتری کنید. (منبع)

سوزش یا درد هنگام ادرار کردن شایع‌ترین علامت است. حتی ممکن است احساس نیاز فوری به ادرار کردن داشته باشید، اما فقط چند قطره ادرار داشته باشید.

این به این دلیل است که مثانه آنقدر تحریک شده است که باعث می‌شود احساس کنید باید ادرار کنید، حتی زمانی که ادرار زیادی در مثانه ندارید. گاهی اوقات، ممکن است کنترل خود را از دست بدهید و ادرار نشت کند. همچنین ممکن است متوجه شوید که ادرار شما بوی بدی دارد و کدر است.

علائم عفونت ادراری در کودکان

کودکان مبتلا به عفونت ادراری ممکن است علائم زیر را نشان دهند:

• تب بالایی داشته باشند – اگر گردن، پشت یا شکم کودک خود را لمس کنید، احساس گرمای بیشتری نسبت به حالت معمول دارد.
• به طور کلی ناخوش به نظر می‌رسد – نوزادان و کودکان خردسال ممکن است تحریک‌پذیر باشند و به درستی غذا، نوشیدنی یا شیر نخورند.
• خود را خیس کنند.
• بی‌حال باشند.

علائم عفونت ادراری در افراد مسن، ضعیف یا افرادی که سوند ادراری دارند

در افراد مسن و ضعیف که مشکلات حافظه، یادگیری و تمرکز دارند (مانند دمانس) و افرادی که سوند ادراری دارند، علائم عفونت ادراری ممکن است شامل موارد زیر نیز باشد:

• تغییر در رفتار، مانند آشفتگی یا گیجی (هذیان)
• نشت ادرار (خود را خیس کردن یا بی‌اختیاری) بیشتر از حد معمول
• لرزش یا رعشه‌ای که قبلا نداشته‌اند

چگونه به عفونت دستگاه ادراری مبتلا می‌شوید؟

معمولاً باکتری‌ها باعث عفونت‌های دستگاه ادراری می‌شوند. آن‌ها معمولاً از طریق مجرای ادرار وارد می‌شوند و ممکن است مثانه را آلوده کنند. عفونت همچنین می‌تواند از مثانه از طریق حالب‌ها به بالا حرکت کند و در نهایت کلیه‌ها را آلوده کند.

علت اصلی عفونت دستگاه ادراری چیست؟

باکتری ای. کولای (E. coli) عامل بیش از ۹۰٪ عفونت‌های مثانه است. ای. کولای معمولاً در بخش پایینی روده بزرگ وجود دارد.

چه کسی در معرض بیشترین خطر ابتلا به عفونت دستگاه ادراری است؟

هر کسی می‌تواند به عفونت ادراری مبتلا شود، اما احتمال ابتلا به عفونت ادراری برای زنان و دختران بیشتر است.

عوامل خطر عفونت‌های ادراری که مختص زنان است عبارتند از:

• آناتومی زنانه: زنان مجرای ادرار کوتاه‌تری نسبت به مردان دارند. در نتیجه، باکتری‌ها مسافت کمتری را برای رسیدن به مثانه طی می‌کنند.
• فعالیت جنسی: فعال بودن از نظر جنسی منجر به عفونت‌های ادراری بیشتر می‌شود. داشتن شریک جنسی جدید نیز خطر را افزایش می‌دهد.
  انواع خاصی از روش‌های پیشگیری از بارداری: استفاده از دیافراگم برای پیشگیری از بارداری ممکن است خطر عفونت ادراری را افزایش دهد. استفاده از عوامل اسپرم‌کش نیز می‌تواند خطر را افزایش دهد.
• یائسگی: پس از یائسگی، کاهش استروژن در گردش خون باعث تغییراتی در دستگاه ادراری می‌شود. این تغییرات می‌تواند خطر عفونت ادراری را افزایش دهد.
• بارداری: به دلیل ایجاد تغییرات هورمونی و فیزیکی در بدن ممکن است احتمال ابتلا به عفونت ادراری را بالا ببرد.

سایر عوامل خطر عفونت ادراری عبارتند از:

• ناهنجاری‌های دستگاه ادراری: نوزادانی که با مشکلات دستگاه ادراری متولد می‌شوند، ممکن است در ادرار کردن مشکل داشته باشند. ادرار می‌تواند در مجرای ادرار جمع شود که می‌تواند باعث عفونت ادراری شود.
• انسداد در دستگاه ادراری: سنگ کلیه یا بزرگ شدن پروستات می‌تواند ادرار را در مثانه به دام بیندازد. در نتیجه، خطر عفونت ادراری بیشتر می‌شود.
• سیستم ایمنی سرکوب شده: دیابت و سایر بیماری‌ها می‌توانند سیستم ایمنی را مختل کنند. این می‌تواند خطر عفونت ادراری را افزایش دهد.
• استفاده از سوند: افرادی که نمی‌توانند خودشان ادرار کنند، اغلب باید از لوله‌ای به نام سوند برای ادرار کردن استفاده کنند. استفاده از سوند خطر عفونت ادراری را افزایش می‌دهد. سوندها ممکن است برای افرادی که در بیمارستان هستند استفاده شوند. همچنین ممکن است برای افرادی که مشکلات عصبی دارند و کنترل ادرار برایشان دشوار است یا فلج هستند، مورد استفاده قرار گیرند.
• عمل جراحی اخیر دستگاه ادراری: جراحی دستگاه ادراری یا معاینه دستگاه ادراری که با دخالت ابزارهای پزشکی است، هر دو می‌توانند خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش دهند.
• سن: بزرگسالان مسن و کودکان خردسال بیشتر احتمال دارد به عفونت ادراری مبتلا شوند.
• بهداشت نامناسب: برای مثال، در کودکانی که در حال آموزش استفاده از توالت هستند.

آیا می‌توان از طریق دست و انگشتان به عفونت ادراری مبتلا شد؟

بله، امکان ابتلا به عفونت ادراری از طریق انگشتان وجود دارد. هر زمان که سطحی را لمس می‌کنید، دست شما ممکن است به باکتری‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها آلوده شود. ممکن است هنگام رفتن به دستشویی یا در حین رابطه جنسی به طور تصادفی باکتری‌ها به مجرای ادرار وارد شوند.

این نحوه انتقال نادر است، بااین‌حال بهتر است که قبل و بعد از رفتن به دستشویی یا رابطه جنسی، دست‌های خود را بشویید.

تشخیص و آزمایش‌ها

چگونه می‌توان فهمید که عفونت دستگاه ادراری دارید؟

اگر علائم عفونت ادراری دارید، با پزشک صحبت کنید. او در مورد علائم شما سؤال می‌پرسد، سابقه پزشکی شما را بررسی می‌کند و معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. پزشک همچنین می‌تواند آزمایش‌هایی را برای تأیید تشخیص درخواست کند.

چه آزمایش‌هایی برای تشخیص عفونت دستگاه ادراری انجام می‌شود؟

پزشک ممکن است آزمایش‌های زیر را برای تشخیص عفونت ادراری درخواست کند:

• آزمایش آنالیز ادرار: در طول این آزمایش، شما در یک ظرف مخصوص ادرار می‌کنید. نمونه در آزمایشگاه از نظر وجود نشانه‌های عفونت ادراری با استفاده از متغیرهای مختلفی مانند نیتریت‌ها، لکوسیت استراز و گلبول‌های سفید بررسی می‌شود.
• کشت ادرار: روند انجام آزمایش مشابه آزمایش آنالیز ادرار است و فقط نحوه بررسی آن در آزمایشگاه متفاوت بوده و بررسی از نظر وجود باکتری در ادرار صورت می‌گیرد. کشت ادرار مهم است زیرا به پزشک کمک می‌کند تا مناسب‌ترین درمان را برای شما تعیین کند.

اگر عفونت شما به درمان پاسخ ندهد، پزشک ممکن است آزمایش‌های زیر را برای بررسی دستگاه ادراری شما از نظر بیماری یا آسیب تجویز کند:

• سونوگرافی: سونوگرافی یک نوع تصویربرداری است که به پزشک شما کمک می‌کند تا اندام‌های داخلی شما را بررسی کند.
• سی تی اسکن: سی تی اسکن یکی دیگر از انواع تصویربرداری است. این نوعی عکس‌برداری با اشعه ایکس است که تصاویر مقطعی از بدن شما می‌گیرد و تصاویر سه‌بعدی از داخل بدن ایجاد می‌کند. سی‌تی‌اسکن دقیق‌تر از عکس‌برداری با اشعه ایکس استاندارد (عکس ساده رادیولوژی) است.
• سیستوسکوپی: در سیستوسکوپی از یک دستگاه به نام سیستوسکوپ برای مشاهده داخل مثانه از طریق مجرای ادرار استفاده می‌شود. سیستوسکوپ ابزاری نازک با لنز و چراغ در انتهای آن است.

اگر مرتباً دچار عفونت ادراری می‌شوید، پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را برای بررسی سایر مشکلات سلامتی – مانند دیابت یا ناهنجاری‌های سیستم ادراری – که ممکن است در عفونت‌های شما نقش داشته باشند، انجام دهد.

درمان و دارو‌ها

راه های درمانی برای عفونت ادراری چیست؟

بهترین راه برای درمان عفونت مجاری ادراری، مراجعه به پزشک است. برای درمان عفونت ادراری به آنتی‌بیوتیک نیاز دارید. پزشک باتوجه‌به شرایط شما و نوع باکتری عفونت شما، آنتی‌بیوتیک مناسب و مدت مصرف آن را تعیین می‌کند.

پس از دریافت نسخه آنتی‌بیوتیک، بسیار مهم است که دستورالعمل مصرف آن را دنبال کنید. حتماً دوره کامل آنتی‌بیوتیک‌ها را مصرف کنید، حتی اگر علائم شما از بین رفته و احساس بهبودی داشته باشید. اگر دوره درمان خود را تکمیل نکنید، عفونت می‌تواند برگردد و درمان آن دشوارتر شود.

عفونت ساده

اگر پزشک شما شک به عفونت ادراری (UTI) داشته باشد، ممکن است برایتان آزمایش ادرار درخواست کند، اما این کار همیشه لازم نیست.

پزشک همچنین ممکن است:

• توصیه‌های مراقبتی را ارائه دهد و مصرف مسکن را توصیه کند.
• نسخه‌ای برای یک دوره کوتاه آنتی‌بیوتیک به شما بدهد (طول دوره براساس شرایط شما و نوع باکتری عامل عفونت شما، توسط پزشک تعیین می‌شود).
• از شما بخواهد که ۴۸ ساعت قبل از مصرف آنتی‌بیوتیک صبر کنید، در صورتی که علائم شما به خودی خود از بین بروند.

مهم است که تمام داروهایی را که تجویز شده است، حتی اگر احساس بهبودی می‌کنید، مصرف کنید.

عفونت‌های مکرر

اگر عفونت ادراری شما پس از درمان عود کرد، یا در عرض ۶ ماه ۲ بار (یا در عرض ۱۲ ماه ۳ بار) دچار عفونت ادراری شدید، باید به پزشک عمومی مراجعه کنید. پزشک عمومی ممکن است:

• آنتی بیوتیک متفاوتی تجویز کنند یا یک آنتی بیوتیک با دوز پایین برای مصرف تا ۶ ماه تجویز کنند.
• اگر در دوران پیش از یائسگی یا یائسه شده‌اید، کرم حاوی استروژن تجویز کنند.
• قرص‌هایی تجویز کنند که عفونت را درمان کرده و از بازگشت آن جلوگیری می‌کنند.
• شما را برای آزمایش‌ها و درمان‌های بیشتر به متخصص ارجاع دهند.

عفونت شدید

عفونت ادراری شدید، نیاز به دریافت آنتی‌بیوتیک تزریقی و بستری در بیمارستان دارد.

چه آنتی‌بیوتیک‌های خاصی برای درمان عفونت ادراری استفاده می‌شوند؟

پزشکان معمولاً آنتی‌بیوتیک‌های زیر را برای درمان عفونت ادراری تجویز می‌کنند:

• نیتروفورانتوئین (Nitrofurantoin)
• کوتریموکسازول (Trimethoprim / Sulfamethoxazole)
• سفالکسین (cephalexin)
• فسفومایسین (Fosfomycin)
• داکسی سایکلین (Doxycycline) (این آنتی‌بیوتیک به‌جز در موارد خاص، معمولا برای درمان عفونت ادراری درمان رایجی نیست)
• کینولون‌ها، مانند سیپروفلوکساسین یا لووفلوکساسین (ciprofloxacin, levofloxacin) – این گروه از آنتی‌بیوتیک‌ها معمولاً برای عفونت‌های ادراری ساده توصیه نمی‌شوند. خطرات این داروها معمولاً از مزایای آن‌ها برای درمان عفونت‌های ادراری ساده بیشتر است.

آیا می‌توانم در برابر آنتی‌بیوتیک‌های مورد استفاده برای درمان عفونت ادراری مقاوم شوم؟

تقریباً. هر بار که برای درمان عفونت ادراری از آنتی‌بیوتیک استفاده می‌کنید، عفونت سازگار می‌شود و مبارزه با آن دشوارتر می‌شود (مقاومت آنتی‌بیوتیکی). اما عفونت در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم می‌شود، نه شما.

آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است همیشه بهترین راه‌حل نباشند. در نتیجه، اگر به طور مکرر دچار عفونت ادراری می‌شوید، پزشک ممکن است درمان‌های جایگزین را پیشنهاد کند. این درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• انتظار: پزشک ممکن است رویکرد «مراقبت و انتظار» را برای علائم شما پیشنهاد کند. در این مدت، نوشیدن مایعات فراوان (به خصوص آب) برای کمک به دفع عفونت از بدن، ایده خوبی است.
• درمان داخل وریدی (IV): در برخی موارد پیچیده، عفونت ادراری ممکن است در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم باشد یا عفونت به کلیه‌های شما منتقل شود. ممکن است به درمان در بیمارستان نیاز داشته باشید، جایی که پزشکان به شکل تزریقی به شما دارو می‌دهند. پس از بازگشت به خانه، ممکن است برای مدتی نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی داشته باشید تا به طور کامل از شر عفونت خلاص شوید.

آیا عفونت ادراری می‌تواند خود به خود از بین برود؟

عفونت‌های جزئی دستگاه ادراری گاهی اوقات می‌توانند خود به خود بهبود یابند. با این حال، اکثر عفونت‌های ادراری برای از بین رفتن نیاز به آنتی‌بیوتیک دارند. اگر عفونت ادراری دارید و همچنین موارد زیر را دارید، قطعاً به آنتی‌بیوتیک نیاز دارید:

• تب
• لرز
• حالت تهوع و استفراغ

چه مدت پس از درمان احساس بهتری خواهم داشت؟

بیشتر افراد ظرف چند روز پس از شروع مصرف آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت ادراری، احساس بهبودی دارند.

اگر عفونت ادراری داشته باشم چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟ (چشم انداز بیماری)

اکثر عفونت‌های دستگاه ادراری معمولاً به درمان بسیار خوب پاسخ می‌دهند. عفونت دستگاه ادراری ممکن است قبل از شروع درمان آزاردهنده یا ناراحت‌کننده باشد، اما هنگامی که پزشک آنتی‌بیوتیک مناسب را برای شما تجویز می‌کند، علائم شما باید به سرعت بهبود یابد.

مهم است که تمام آنتی‌بیوتیک‌هایی را که پزشک تجویز می‌کند، مصرف کنید. اگر عفونت ادراری مکرر دارید یا علائم شما بهبود نمی‌یابد، پزشک ممکن است بررسی کند تا ببیند آیا عفونت شما در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم است یا خیر. عفونت‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک ممکن است نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های وریدی یا سایر درمان‌ها داشته باشند.

پیشگیری، مدیریت و کنترل

چگونه می‌توانم از عفونت ادراری جلوگیری کنم؟

رعایت موارد زیر می‌تواند به جلوگیری از عفونت‌های دستگاه ادراری کمک کند:

رعایت بهداشت

رعایت بهداشت یکی از بهترین راه‌ها برای کمک به پیشگیری از عفونت‌های ادراری است. این امر به ویژه برای بانوان بسیار مهم است؛ زیرا مجرای ادرار در آن‌ها بسیار کوتاه‌تر است و E. coli راحت‌تر می‌تواند از رکتوم به مجرای ادراری منتقل شود. برای جلوگیری از این امر، همیشه بعد از اجابت مزاج، از جلو به عقب خود را پاک کنید. همچنین بهتر است قبل از رفتن به توالت، دستان خود را بشویید.

در طول چرخه قاعدگی، بهتر است که به طور منظم پد یا تامپون را تعویض کنید. همچنین باید از استفاده از هرگونه دئودورانت روی واژن خودداری کنید.

مایعات فراوان بنوشید

نوشیدن مایعات فراوان – به ویژه آب – روزانه می‌تواند به دفع باکتری‌ها از دستگاه ادراری کمک کند. پزشکان توصیه می‌کنند روزانه شش تا هشت لیوان آب بنوشید.

عادات ادرار خود را تغییر دهید

ادرار کردن می‌تواند نقش بزرگی در خلاص شدن از شر باکتری‌ها از بدن شما داشته باشد. ادرار یک ماده زائد است و هر بار که مثانه خود را خالی می‌کنید، به حذف آن مواد زائد از بدن خود کمک می‌کنید.

ادرار کردن مکرر می‌تواند خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهد، به خصوص اگر زیاد به عفونت ادراری مبتلا می‌شوید.

همچنین باید سعی کنید درست قبل و بعد از رابطه جنسی ادرار کنید. رابطه جنسی می‌تواند باکتری‌ها را به مجرای ادرار شما وارد کند و ادرار کردن قبل و بعد از رابطه جنسی به بیرون راندن آن کمک می‌کند. اگر نمی‌توانید ادرار کنید، ناحیه را با آب گرم بشویید.

روش جلوگیری از بارداری خود را تغییر دهید

اگر از دیافراگم برای کنترل بارداری استفاده می‌کنید، ممکن است خطر ابتلا به عفونت ادراری در شما افزایش یابد. در مورد سایر گزینه‌های کنترل بارداری با پزشک خود صحبت کنید.

در طول رابطه جنسی از روان‌کننده‌های بر پایه آب استفاده کنید

اگر در طول رابطه جنسی از روان‌کننده (لوبریکانت) استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که بر پایه آب است. اگر عفونت ادراری مکرر دارید، باید از اسپرم‌کش نیز اجتناب کنید.

لباس خود را عوض کنید

لباس‌های تنگ می‌توانند محیطی مرطوب ایجاد کنند که رشد باکتری‌ها را افزایش می‌دهد. می‌توانید لباس‌های گشاد و لباس زیر نخی را امتحان کنید تا از تجمع رطوبت در اطراف مجرای ادرار جلوگیری شود.

داروها

اگر یائسه هستید، پزشک ممکن است کرم واژینال حاوی استروژن را پیشنهاد کند. این کرم‌ها می‌توانند با تغییر pH واژن، به کاهش خطر ابتلا به عفونت ادراری کمک کنند. اگر یائسه هستید و زیاد دچار عفونت ادراری می‌شوید، با پزشک مشورت کنید.

درباره مصرف هرگونه دارو یا مکمل، با پزشک مشورت کنید.

زندگی با عفونت ادراری

بایدها و نبایدها برای مبتلا نشدن به عفونت های دستگاه ادراری (UTIs)

مواردی وجود دارد که می‌توانید با رعایت آن‌ها، از بروز عفونت ادراری (UTI) یا عود آن جلوگیری کنید.

راهنمای مراجعه به پزشک

چه زمانی باید برای عفونت ادراری به پزشک مراجعه کنم؟

اگر علائم عفونت ادراری را دارید، باید به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر تشخیص عفونت ادراری برای شما داده شما و علائمتان بدتر شده، باید به پزشک مراجعه کنید، زیرا ممکن است نیاز به درمان دیگری داشته باشید.

چه زمانی باید به اورژانس مراجعه کنم؟

اگر عفونت ادراری دارید و علائم زیر را پیدا کردید، به اورژانس مراجعه کنید:

توصیه‌ای از تیم دارو دات کام به شما

عفونت‌های دستگاه ادراری زمانی رخ می‌دهند که یک میکروارگانیسم مانند باکتری، وارد سیستم ادراری شما شود. اگر علائم ادراری داشته باشید، ممکن است خجالت بکشید، اما نگران نباشید. پزشک می‌تواند برای درمان عفونت، آنتی‌بیوتیک تجویز کند و علائم شما باید ظرف چند روز از بین بروند. توصیه‌های پزشک خود را دنبال کنید و دوره کامل آنتی‌بیوتیک‌های خود را مصرف کنید تا مطمئن شوید عفونت ادراری از بین می‌رود.