آیا پرکاری تیروئید برای جراحی خطرناک است؟

آیا پرکاری تیروئید بر بیهوشی در عمل جراحی تأثیر می‌گذارد؟

بله پرکاری تیروئید می‌تواند بر فرایند بیهوشی و جراحی تأثیر بگذارد؛ اما این تأثیر به معنای یک خطر غیرقابل کنترل نیست، بلکه با آماده‌سازی و مدیریت صحیح، پزشک می‌تواند جراحی را با ایمنی کامل انجام دهد.

غده تیروئید مانند یک تنظیم‌کننده اصلی برای متابولیسم بدن عمل می‌کند. در پرکاری تیروئید، این غده بیش از حد هورمون تولید و رها می‌کند که باعث می‌شود تمام سیستم‌های بدن، به‌خصوص سیستم قلبی – عروقی، با سرعت بالایی کار کنند.

این وضعیت مشابه این است که در یک خودرو، پدال گاز به طور مداوم فشرده شده باشد. این سرعت بالا باعث افزایش ضربان قلب، فشارخون و حساسیت بدن به محرک‌های خارجی می‌شود.

این حالت در علم پزشکی به فعالیت بیش از حد بتا – آدرنرژیک شناخته می‌شود. علائم این وضعیت می‌تواند شامل بی‌قراری، لرزش، تعریق، تپش قلب (تاکی‌کاردی) و حتی در موارد شدیدتر، نارسایی قلبی باشد.

تأثیر این وضعیت بر بیهوشی در دو جنبه اصلی قابل بررسی است. اول، متخصص بیهوشی باید به این حالت زمینه‌ای توجه داشته باشد تا بتواند داروهای بیهوشی مناسب را انتخاب کند و از تداخلات دارویی و عوارض جانبی پیشگیری کند.

برای مثال، بیمارانی که دچار پرکاری تیروئید هستند، به داروهای خاصی که حاوی کاتکولامین هستند (مانند اپی‌نفرین که گاهی در بیهوشی‌های موضعی استفاده می‌شود)، بسیار حساس هستند.

البته در بیمارانی که کنترل‌ شده نیستند باید از دوزهای زیاد اپی‌ نفرین اجتناب کرد و در صورت نیاز از کمترین مقدار موثر استفاده شود. تزریق این داروها می‌تواند به تحریک شدید قلبی – عروقی منجر شود و خطر تپش قلب شدید، آریتمی (ضربان نامنظم قلب) و افزایش ناگهانی فشارخون را در طول بیهوشی افزایش دهد.

حتی در یک مطالعه موردی که روی بیمار مبتلا به پرکاری تیروئید برای درمان دندانپزشکی انجام شد، با وجود استفاده از بیهوشی موضعی بدون اپی‌نفرین، همچنان فشارخون بیمار افزایش یافت و او احساس سرگیجه کرد. این موضوع نشان می‌دهد که حساسیت بدن به محرک‌ها، حتی بدون داروهای محرک مستقیم، قابل توجه است.

بنابراین، پرکاری تیروئید به‌عنوان یک وضعیت زمینه‌ای که متابولیسم بدن را افزایش می‌دهد و آن را به حالت آماده‌باش نگه می‌دارد، یک عامل مهم در برنامه‌ریزی بیهوشی است.

در جنبه دوم استرس ناشی از جراحی به این وضعیت اضافه می‌شود و می‌تواند خطر بروز عوارض را افزایش دهد، به همین دلیل است که آمادگی کامل قبل از عمل بسیار مهم است.

این آمادگی دقیقاً به متخصصان پزشکی کمک می‌کند تا اثرات جانبی ناشی از این افزایش فعالیت متابولیکی را مدیریت کرده و وضعیت قلبی – عروقی بیمار را به‌دقت تحت‌نظر داشته باشند.

چرا تیروئید پرکار قبل از جراحی باید کنترل شود؟

مهم‌ترین هدفی که تیم پزشکی قبل از جراحی بیماران دارای پرکاری تیروئید به دنبال آن هستند، رساندن بدن به وضعیت یوتیروئید است. یوتیروئید در اصطلاح پزشکی به معنای داشتن سطح طبیعی و متعادل هورمون‌های تیروئید در بدن است. رسیدن به این حالت، به مثابه آماده‌سازی یک ورزشکار برای مسابقه است.

یک دونده ماراتن نمی‌تواند بدون آمادگی قبلی وارد مسابقه شود، چرا که خطر فروپاشی در طول مسیر بسیار زیاد است. به همین شکل، جراحی نیز یک فشار و استرس قابل توجه بر بدن وارد می‌کند. با کنترل دقیق سطح هورمون‌ها، پزشکان بدن بیمار را برای تحمل این فشار آماده می‌کنند و خطر عوارض جدی را به حداقل می‌رسانند.

یک بیمار با پرکاری تیروئید کنترل‌شده که سطح هورمون‌هایش به حالت طبیعی بازگشته است، مشکلی برای متخصص بیهوشی ایجاد نمی‌کند. این افراد می‌توانند با رعایت پروتکل‌های معمول، یک جراحی معمولی را تجربه کنند. در مقابل، بیمارانی که وضعیت پرکاری تیروئیدشان کنترل‌نشده باقی مانده است، به‌ویژه در شرایط اورژانسی، در معرض خطر بسیار بالایی قرار دارند.

همچنین، یکی از مهم‌ترین دلایل برای کنترل پرکاری تیروئید قبل از جراحی، کاهش خطر بروز یک عارضه نادر و بسیار خطرناک به نام طوفان تیروئید است. جراحی، ضربه و عفونت می‌توانند محرک‌های اصلی این وضعیت باشند، به همین دلیل، کنترل دقیق سطح هورمون‌ها قبل از عمل، یک اقدام پیشگیرانه بسیار مهم محسوب می‌شود.

برای آشنایی با عوارض و خطرات پرکاری تیروئید، می‌توانید مطلب زیر را مطالعه کنید:

بیشتر بخوانید:

عوارض و خطرات پرکاری تیروئید چیست؟

طوفان تیروئید چیست و چطور از آن جلوگیری می‌شود؟

طوفان تیروئید که به آن بحران تیروئید نیز گفته می‌شود، یک عارضه بسیار نادر اما خطرناک است. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که بدن به دلیل یک استرس شدید؛ مانند جراحی یا عفونت، ناگهان مقدار بسیار زیادی هورمون تیروئید به جریان خون آزاد می‌کند.

این افزایش ناگهانی باعث می‌شود که سرعت متابولیسم بدن به‌شدت بالا رود و علائم زیر را ایجاد کند:

• تپش قلب بسیار سریع: ضربان قلب به‌شدت افزایش می‌یابد که می‌تواند به نارسایی قلبی منجر شود.
• تب بالا: دمای بدن به‌صورت غیرطبیعی بالا می‌رود.
• علائم عصبی: بی‌قراری شدید، لرزش، اضطراب و در موارد حادتر، گیجی و کاهش سطح هوشیاری

اگرچه این وضعیت بسیار نادر است و تنها حدود ۵ تا ۷ نفر از هر یک میلیون نفر (در ایالات متحده) به آن مبتلا می‌شوند، اما به دلیل خطرات بالقوه‌اش، تیم پزشکی همیشه اقدامات لازم را برای پیشگیری از آن انجام می‌دهد. مهم‌ترین اقداماتی که برای پیشگیری از این وضعیت باید انجام شود عبارتند از:

• مصرف منظم داروها: مهم‌ترین کاری که شما می‌توانید برای پیشگیری از طوفان تیروئید انجام دهید، مصرف دقیق داروهای تجویز شده توسط پزشک است. این داروها به حفظ سطح هورمون‌های شما در محدوده طبیعی کمک می‌کنند.
• مراجعه منظم به پزشک: معاینات دوره‌ای با پزشک برای اطمینان از اینکه درمان شما مؤثر است و سطح هورمون‌ها کنترل شده، ضروری است.
• مدیریت استرس: مدیریت استرس‌های روانی نیز می‌تواند به کاهش خطر بروز این وضعیت کمک کند، زیرا استرس یکی از محرک‌های اصلی آن است.

علاوه بر این، در بسیاری از موارد، پزشک قبل از جراحی، داروهای ضد تیروئید خاصی را برای کمک به پیشگیری از طوفان تیروئید تجویز می‌کند. حتی اگر جراحی شما مربوط به غده تیروئید (تیروئیدکتومی) باشد، احتمالاً داروهای ویژه‌ای را قبل از عمل دریافت خواهید کرد.

در صورت بروز این وضعیت نادر، بیمار بلافاصله در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) بستری می‌شود و درمان‌های تخصصی برای کاهش هورمون‌ها و کنترل علائم آغاز می‌شود.

چطور بیمار مبتلا به تیروئید پرکار برای یک جراحی ایمن آماده شود؟

آماده شدن یک بیمار برای انجام عمل جراحی یک فرایند تیمی است که در آن هر فرد وظایف خاصی را بر عهده دارد. آگاهی و همکاری شما در این زمینه می‌تواند به طور مستقیم بر نتیجه جراحی تأثیر بگذارد. در اینجا به اقدامات عملی می‌پردازیم که برای آماده شدن باید انجام دهید.

1. اطلاع دادن به پزشک و متخصص بیهوشی

شما ممکن است متخصص بیهوشی را تنها چند دقیقه قبل از ورود به اتاق عمل ملاقات کنید، اما نقش او حیاتی‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد. متخصص بیهوشی، نگهبان اصلی شما در طول عمل است. کار او فقط محدود به خواباندن و بیدار کردن شما نیست، بلکه شامل نظارت دقیق و لحظه‌ای بر تمام علائم حیاتی شما مانند ضربان قلب، فشارخون و تنفس است. به دلیل حساسیت‌های خاص پرکاری تیروئید، اطلاع‌رسانی کامل به او اهمیت دوچندان پیدا می‌کند.

با دادن اطلاعات کامل، شما به متخصص بیهوشی کمک می‌کنید تا یک برنامه بیهوشی کاملاً ایمن برای شما طراحی کند. این اطلاعات به او کمک می‌کند تا داروهای بیهوشی مناسب را انتخاب کند، سیستم قلبی – عروقی شما را با دقت بیشتری پایش کند و در صورت بروز هرگونه عارضه، علائم هشداردهنده را به‌سرعت تشخیص داده و اقدامات لازم را انجام دهد.

عدم اطلاع‌رسانی در مورد بیماری و داروهای مصرفی می‌تواند متخصص بیهوشی را در بی‌اطلاعی رها کند و خطر بروز عوارض جدی را به شکل چشمگیری افزایش دهد.

2. مصرف یا عدم مصرف داروهای ضدتیروئید قبل از جراحی

در پرکاری تیروئید، داروهای ضدتيروئید (کاربی‌مازول یا متی‌مازول/PTU) و بتابلوکرها و دیگر داروهای تیروئید خود را طبق دستور پزشک مصرف کنید، مگر اینکه او دستور دیگری به شما بدهد.

داروهای تجویز شده توسط دکتر برای حفظ تعادل متابولیسم شما حیاتی هستند و قطع ناگهانی آن‌ها می‌تواند منجر به نوسانات خطرناک در سطح هورمون‌ها شود که دقیقاً همان چیزی است که تیم پزشکی می‌خواهد از آن اجتناب کند.

بااین‌حال، یک نکته بسیار مهم وجود دارد: هیچ اطلاعاتی نمی‌تواند و نباید جایگزین مشورت مستقیم با پزشک متخصص شما شود.

شما باید حتماً در جلسات قبل از عمل، با پزشک معالج و متخصص بیهوشی خود در مورد تمام داروهایی که مصرف می‌کنید، صحبت کنید.

این لیست شامل تمام داروهای تجویزشده توسط پزشک، داروهای بدون نسخه، مکمل‌ها و حتی داروهای گیاهی می‌شود. پزشک ممکن است بر اساس نوع جراحی، شرایط شما و سایر داروهایی که مصرف می‌کنید، دستورالعمل‌های خاصی را برای شما داشته باشد که باید با دقت تمام آن‌ها را رعایت کنید.

آیا جراحی بیمار دارای تیروئید پرکار به تعویق می‌افتد؟

پاسخ به این سؤال به نوع جراحی شما بستگی دارد. در جراحی‌های اورژانسی که جان بیمار در خطر است، جراحی معمولاً بدون تأخیر انجام می‌شود و تیم پزشکی تمام اقدامات لازم برای مدیریت وضعیت شما را در حین عمل انجام خواهد داد.

اما در مورد جراحی‌های غیراورژانسی (که بخش اعظم جراحی‌ها را شامل می‌شود)، اگر وضعیت پرکاری تیروئید شما به درستی کنترل نشده باشد، پزشک احتمالاً جراحی را به تعویق خواهد انداخت. این تأخیر به نفع شماست و به هیچ وجه نباید آن را یک خبر بد بدانید.

این زمان به تیم پزشکی فرصت می‌دهد تا با استفاده از داروها، سطح هورمون‌های شما را به حالت پایدار و ایمن (یوتیروئید) برگردانند. این کار به جلوگیری از عوارض جدی در حین و پس از جراحی کمک می‌کند و شانس شما برای یک بهبودی سریع و بی‌دردسر را به شکل چشمگیری افزایش می‌دهد.

آیا داروهای بیهوشی برای بیمار دارای تیروئید پرکار متفاوت خواهد بود؟

متخصص بیهوشی می‌تواند بین دو نوع اصلی بیهوشی انتخاب کند:

• بیهوشی عمومی: این نوع بیهوشی می‌تواند برای بیمارانی که نیاز به جراحی فوری دارند و پرکاری تیروئیدشان کنترل نشده است، مناسب باشد. بااین‌حال، باید با احتیاط بیشتری انجام شود؛ زیرا می‌تواند باعث تحریک سیستم عصبی سمپاتیک و افزایش ضربان قلب و فشارخون شود. متخصص بیهوشی با انتخاب داروهای مناسب می‌تواند این عوارض را به خوبی کنترل کند. برخی مطالعات نشان می‌دهند که داروهایی مانند پروپوفول و رمی‌فنتانیل می‌توانند به کاهش ضربان قلب و فشارخون در این بیماران کمک کنند.
• بیهوشی ناحیه‌ای (مانند بیهوشی نخاعی): این روش می‌تواند یک جایگزین مناسب باشد؛ زیرا با مسدود کردن سیستم عصبی سمپاتیک، به طور طبیعی به کاهش فشارخون و ضربان قلب کمک می‌کند. یکی از مزایای مهم این روش، هوشیار ماندن بیمار است. هوشیاری بیمار به تیم پزشکی اجازه می‌دهد تا در صورت بروز علائم اولیه طوفان تیروئید، آن را به‌سرعت تشخیص دهند. البته لازم به ذکر است که در این روش، عوامل روانی مانند اضطراب بیمار نیز می‌تواند بر شرایط او تأثیر بگذارد، اما در بسیاری از موارد به دلیل فوایدی که دارد، گزینه مناسبی تلقی می‌شود.

متخصص بیهوشی تمام جوانب را در نظر می‌گیرد و بهترین روش بیهوشی را برای شما انتخاب خواهد کرد. او همچنین ممکن است در مورد استفاده از برخی داروهای حاوی کاتکولامین احتیاط بیشتری به خرج دهد تا از تحریکات غیرضروری سیستم قلبی – عروقی شما جلوگیری کند.

توصیه‌ای از تیم دارو دات کام به شما

پرکاری تیروئید به خودی خود مانعی برای یک جراحی ایمن نیست. کلید اصلی، آمادگی و کنترل است. با همکاری با تیم پزشکی، به‌خصوص متخصص بیهوشی خود و پیروی دقیق از دستورالعمل‌های آن‌ها، می‌توانید خطرات احتمالی را به حداقل برسانید و یک جراحی ایمن داشته باشید.

تیم پزشکی، از جراح تا متخصص بیهوشی و پرستاران، همه در کنار شما هستند تا از سلامتی شما در هر قدم از این مسیر اطمینان حاصل کنند.

در نهایت، اگر هنوز سؤالی در ذهن دارید، لطفاً از پرسیدن آن از پزشک معالج خود تردید نکنید. هیچ سؤالی بی‌اهمیت نیست و دریافت پاسخ‌های مستقیم از کسی که به طور کامل از وضعیت پزشکی شما آگاه است، بهترین راه آمادگی کامل است.