آیا ادرار مکرر نشانه دیابت است؟ چه زمانی باید نگران شوید؟

چرا دیابت باعث تکرر ادرار می‌شود؟ ارتباط ادرار مکرر و قند خون بالا

دیابت باعث می‌شود بدن شما در تولید یا استفاده از انسولین مشکل داشته باشد.

در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱، بدن دیگر انسولین تولید نمی‌کند یا به مقدار بسیار کمی تولید می‌کند و در دیابت نوع ۲، بدن حساسیت کمتری به انسولین دارد و نمی‌تواند از آن به طور مؤثر استفاده کند.

انسولین هورمونی است که گلوکز یا قند را به داخل سلول‌ها می‌کشد تا از آن به عنوان انرژی استفاده شود. اگر انسولین وجود نداشته باشد یا نتواند به طور موثر عمل کند، گلوکز در خون جمع می‌شود و سطح قند خون افزایش‌ پیدا می‌کند.

وجود قند بیش از حد در خون، فشار بسیار زیادی به کلیه‌ها وارد می‌کند که وظیفه بازجذب قند به جریان خون را بر عهده دارند. هنگامی که کلیه‌ها نمی‌توانند تمام قند را به درستی بازجذب کنند، دفع ادرار به حذف مقدار زیادی از آن گلوکز از بدن کمک می‌کند.

این فرآیند همچنین مایعات ارزشمند را از بدن شما خارج می‌کند و اغلب باعث می‌شود افراد مبتلا به دیابت، به کرات ادرار کنند و دچار کم‌آبی شوند.

کدام نوع دیابت باعث تکرر ادرار می‌شود؟

ادرار مکرر از علائم عمومی دیابت نیست، بلکه نشانه‌ای از وجود هایپرگلایسمی یا قند خون بالا است. این وضعیت می‌تواند در هر دو نوع دیابت نوع ١ و نوع ٢ و همچنین پیش‌دیابت دیده شود.

چگونه بفهمیم که تکرر ادرار ما نشانه دیابت است؟

تکرر ادرار یکی از علائم شاخص هایپرگلایسمی (قند خون بالا) مرتبط با دیابت نوع ۱ و نوع ۲ است. به این علت که دفع مایعات بدن، گاهی تنها راه برای خارج کردن قند خون اضافی است.

اگر به علت وجود تکرر ادرار، نگران دیابت هستید، بهتر است به علائم دیگر دیابت نیز توجه کنید تا از این بابت مطمئن شوید. برخی دیگر از علائم غیر از ادرار مکرر در دیابتی ها عبارتند از:

• خستگی: در دیابت سلول‌ها نمی‌توانند با استفاده از گلوکز انرژی تولید کنند و این باعث کم شدن انرژی و خستگی در افراد مبتلا می‌شود. کم‌آبی بدن در اثر تکرر ادرار نیز این خستگی را بدتر می‌کند.
• کاهش وزن: ترکیبی از سطح پایین انسولین و مشکل در جذب قند از خون می‌تواند منجر به کاهش وزن سریع در افراد مبتلا به دیابت شود.
• تاری دید: در افراد مبتلا به دیابت، با گذشت زمان، به دلیل آسیب به رگ‌های خونی شبکیه، تاری دید رخ می‌دهد.
• لثه‌های متورم: افراد مبتلا به دیابت ممکن است در معرض خطر عفونت، تجمع چرک یا تورم در لثه‌ها باشند.
• گزگز و مورمور شدن: از دست دادن حس در اندام ها و انگشتان دست یا پا یک عارضه جانبی رایج در دیابت است و ممکن است نشانه‌ای از نوروپاتی محیطی دیابتی باشد.

در نهایت بهتر است برای تشخیص قطعی و شروع درمان به موقع به پزشک متخصص غدد مراجعه کنید.

چه زمانی ادرار مکرر نگران‌کننده است؟

در صورتی که تکرر ادرار ‌شما با هر کدام از موارد زیر همراه شد، برای بررسی های بیشتر به پزشک متخصص داخلی یا فوق تخصص غدد مراجعه کنید:

• متوجه علائم دیگر دیابت در خود شدید
• رنگ ادرار شما خونی، قرمز یا قهوه ای تیره است
• دچار درد هنگام ادرار کردن شده‌ايد
• در کنترل مثانه و ادرار خود مشکل دارید
• نیاز به ادرار کردن دارید اما در تخلیه کامل مثانه خود مشکل دارید
• به حدی نیاز به ادرار دارید که بر زندگی روزمره شما اثر گذاشته است

سایر علل احتمالی تکرر ادرار چیست؟

ادرار کردن بیش از حد معمول می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. دیابت تنها یکی از توضیحات ممکن است. برخی دیگر از شرایطی که گاهی می‌توانند بر عملکرد مثانه شما تاثیر بگذارند عبارتند از:

• بارداری
• مثانه بیش‌فعال
• اضطراب
• عفونت دستگاه ادراری

برخی از این علل، مانند مثانه بیش‌فعال، مشکل‌ساز اما نسبتاً بی‌خطر هستند. ولی دلایلی مانند عفونت دستگاه ادراری باید توسط پزشک بررسی شده و درمان شوند.

چگونه تکرر ادرار ناشی از دیابت را درمان کنیم؟

درمان جامع دیابت، بهترین راه برای مقابله با مشکلات مثانه ناشی از دیابت است.

صرفاً کنترل میزان مصرف مایعات یا زمان‌بندی برای رفتن به توالت، به احتمال زیاد کمک چندانی نخواهد کرد، زیرا مشکل اصلی، قند خون اضافی است و نه مایعات اضافی.

به طور کلی، درمان‌های رایج برای دیابت، شامل موارد زیر است:

• رژیم غذایی مناسب و پایش سطح منظم قند خون
• فعالیت بدنی منظم و داشتن تحرک کافی
• تزریق انسولین در صورت تجویز پزشک
• مصرف داروهای دیگر تجویز شده توسط پزشک

توصیه‌ای از تیم دارو دات کام

اگر متوجه شدید که در طول روز یا شب، مرتباً برای تخلیه مثانه به دستشویی می‌روید، احتمالا دچار تکرر ادرار شده‌ايد.

همانطور که در مقاله اشاره کردیم، این عارضه می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. از آنجایی که هرگونه تغییر در عادات دفع ادرار می‌تواند در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند و باعث نگرانی شود، بهتر است حتما توسط پزشک بررسی شود تا علت اصلی آن کشف شود.

پزشک متخصص داخلی یا غدد می‌تواند به شناسایی مشکل اصلی کمک کرده و بهترین درمان را توصیه کند.