چطور با اضطراب جدایی در بزرگسالی مقابله کنیم؟
آنچه در این مقاله خواهیم خواند، تعریف اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان، علائم، دلایل بروز، راه‌های درمان و سایر پاسخ‌هایی است که به سوالات مربوط به این اختلال داده می‌شود.
اختلال اضطراب جدایی نوع خاصی از اختلالات اضطرابی است. ترس و اضطراب شدید بخاطر جدایی از کسی که فرد دلبستگی زیادی به او دارد، نشان دهنده این اختلال است. این اختلال چیزی بیش از نگرانی‌های معمول در مورد یک عزیز است، چرا که باعث پریشانی زیاد و غیرطبیعی می‌شود و در زندگی روزمره اختلال ایجاد می‌کند.
مقدمه و شناخت
اختلال اضطراب جدایی چیست؟
اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالی زمانی رخ می‌دهد که فرد ترس یا اضطراب بیش از حدی را در مورد جدایی از کسانی که به آنها وابسته است، تجربه می‌کند. فردی که فرد مضطرب به او «وابسته» است، معمولاً یکی از بستگان خونی نزدیک، همسر یا شریک عاطفی یا هم‌خانه است. در این اختلال، فرد بزرگسال ممکن است نگرانی مداومی در مورد جدایی از همسر یا خانواده خود داشته باشد، کابوس ببیند، نتواند خانه را برای رفتن به محل کار ترک کند، با دردها و مشکلات جسمی دست و پنجه نرم کند و همه اینها به طور قابل توجهی بر زندگی او تاثیر می‌گذارد. اگرچه این نوع نگرانی در بزرگسالان جوان‌تر که از خانواده خود جدا می‌شوند و به سراغ زندگی مستقل می‌روند، شایع‌تر است، اما بزرگسالان نیز در مراحل بعدی زندگی می‌توانند تحت تاثیر قرار گیرند. گاهی اوقات شروع این اختلال ناشی از یک رویداد مهم زندگی مانند ترک خانه توسط فرزندان، فوت همسر یا نقل مکان خانواده است.
ممکن است با اصطلاح اضطراب جدایی به عنوان چیزی که نوزادان هنگام ترک مراقب اصلی خود تجربه می‌کنند، آشنا باشید. دلیلش این است که اضطراب جدایی یک مرحله رشدی طبیعی است که نوزادان با یادگیری بیشتر در مورد دنیای اطراف خود معمولا تا 3 سالگی از آن عبور می‌کنند. اما علائم اضطراب جدایی می‌توانند در بزرگسالانی با یا بدون سابقه اضطراب جدایی در دوران کودکی ظاهر شوند.
اختلال اضطراب جدایی می‌تواند در زندگی روزمره اختلال ایجاد کند. بزرگسالان مبتلا به این اختلال ممکن است سر کار حاضر نشوند یا در تمرکز مشکل داشته باشند.
اختلال اضطراب جدایی چقدر شایع است؟
Separation anxiety disorder affects around 1% to 2% of adults in the U.S. This might sound like a small number, but it means as many as 1 in 50 adults have this disorder. Chances are if you’re sitting in a busy restaurant, at least one or two people there are living with separation anxiety disorder.
اختلال اضطراب جدایی حدود ۱٪ تا ۲٪ از بزرگسالان در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این ممکن است عدد کمی به نظر برسد، اما به این معنی است که از هر ۵۰ بزرگسال، ۱ نفر به این اختلال مبتلا است. اگر در یک رستوران شلوغ نشسته باشید، احتمالاً حداقل یک یا دو نفر در آنجا با اختلال اضطراب جدایی زندگی می‌کنند.(منبع)
علائم و علت‌ها
علائم اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالی چیست؟
افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از نظر اجتماعی گوشه‌گیر باشند یا هنگام دوری از عزیزان، غم و اندوه شدید یا مشکل در تمرکز نشان دهند. در والدین، این اختلال می‌تواند منجر به فرزندپروری سخت‌گیرانه و مداخله زیاد در کارهای فرزندان شود. در روابط، بیشتر احتمال دارد که فرد مبتلا شریکی سلطه‌جو باشد.
فردی که مبتلا به اختلال اضطراب جدایی است، سه یا تعداد بیشتری از علائم زیر را خواهد داشت:
- هنگامی که از فردی که دلبسته‌اش است جدا می‌شود یا انتظار جدایی دارد، احساس پریشانی می‌کند.
- نگرانی از اینکه اتفاق بدی (مانند آسیب یا مرگ) برای فرد دلبسته‌اش رخ دهد.
- نگرانی از اینکه اتفاق بدی برای خودش رخ دهد (مانند گم شدن یا ربوده شدن) که باعث جدایی از فرد دلبسته‌اش شود.
- به دلیل ترس از جدایی، از ترک خانه یا رفتن به مکان‌هایی مانند دانشگاه یا محل کار خودداری می‌کند.
- از تنها بودن (از جمله در یک قسمت از خانه) بدون حضور فرد دلبسته در نزدیکی خود، می‌ترسد.
- از خوابیدن بدون فرد دلبسته در نزدیکی یا دیدرس خود، امتناع می‌کند.
- کابوس‌های مکرری در مورد جدایی از فرد دلبسته می‌بیند (این موارد ممکن است شامل بلایایی مانند آتش‌سوزی یا قتل باشد).
- هنگامی که از فرد دلبسته دور است یا انتظار جدایی دارد، علائم جسمی مانند دل درد، سردرد، استفراغ یا حالت تهوع دارد. بزرگسالان احتمالا تپش قلب یا سرگیجه را هم تجربه می‌کنند.
To be diagnosed with adult separation anxiety disorder, symptoms must impair functioning and continue for at least six months.
برای اینکه اختلال اضطراب جدایی بزرگسالان تشخیص داده شود، علائم اختلال باید عملکرد عادی فرد را مختل کرده و حداقل شش ماه ادامه داشته باشند. (منبع)
چه چیزی باعث اختلال اضطراب جدایی می‌شود؟
محققان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی باعث اختلال اضطراب جدایی می‌شود، اما معتقدند که احتمالاً ترکیبی از ژنتیک و محیط است. به عنوان مثال، ممکن است فردی با یک تغییر ژنتیکی (جهش) متولد شود که بر نحوه عملکرد برخی مواد شیمیایی در مغز او تاثیر می‌گذارد.
اما ژنتیک به تنهایی برای ایجاد یک اختلال کافی نیست. احتمالاً یک عامل محیطی – مانند یک تغییر بزرگ در زندگی یا یک تجربه نامطلوب در دوران کودکی – نیز نقش دارد.
بسیاری از بزرگسالان مبتلا به این نوع اضطراب گزارش می‌دهند که همیشه هنگام مواجهه با زمان جدایی از عزیزانشان کمی مضطرب بوده‌اند، در کودکی با حضور در مدرسه مشکل داشته‌اند و اغلب هنگام جدایی نگران حال خانواده خود بوده‌اند. آنها ممکن است خود را از نظر فیزیولوژیکی و عاطفی حساس توصیف کنند. در نهایت، با رسیدن به بزرگسالی، متوجه می‌شوند که مشکلات و ترس‌هایشان به جای کاهش، بیشتر شده و از والدین یا اعضای خانواده به شریک عاطفی یا دوست منتقل شده است.
عوارض اختلال اضطراب جدایی چیست؟
اختلال اضطراب جدایی زندگی شما را مختل می‌کند و انجام کارهای ضروری و دلخواه را دشوار می‌سازد.
از اصلی‌ترین عوارض این اختلال در بزرگسالان می‌توان به این موارد اشاره کرد:
- دشواری و مشکل در تمرکز روی کار یا سایر مسئولیت‌ها
- احساسات متضاد و تعارض درونی در روابط خود، به ویژه با افراد مورد دلبستگی
- از دست دادن فرصت‌های سفر یا انجام سایر فعالیت‌های معنادار و خوشایند
عوامل خطر اختلال اضطراب جدایی چیست؟
عوامل خطر برای ابتلا به اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالی عبارتند از:
- از دست دادن یکی از عزیزان.
- بیماری یکی از عزیزان.
- تغییرات بزرگ زندگی، مانند نقل مکان، ورود به یک رابطه عاشقانه و پدر یا مادر شدن.
- تشخیص اختلال اضطراب در کودکی.
- تشخیص سایر اختلالات اضطرابی یا سلامت روان در بزرگسالی.
تشخیص و آزمایش‌ها
تشخیص اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان
وقتی کسی را دوست دارید، نگران نبودن برایش سخت است. این صرفاً بخشی از زندگی است و اختلال نیست. اما پریشانی ناشی از اختلال اضطراب جدایی با موقعیت، نامتناسب است و در کار یا روابط شما اختلال ایجاد می‌کند. به عنوان مثال، ممکن است برای ماندن با عزیزتان، کار را تعطیل کنید یا مرتباً به او پیام دهید تا مطمئن شوید که حالش خوب است (و تا زمانی که پاسخ ندهد نگران باشید).
معیارهای تشخیص اختلال اضطراب جدایی چیست؟
برای تشخیص این اختلال، روانپزشک معاینه جامعی انجام می‌دهد و از معیارهای موجود در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) استفاده می‌کند. طبق DSM-5، یکی از اولین علائم، ترس یا اضطراب بیش از حد در مورد جدایی از فردی است که به او وابسته هستید. شدت این اضطراب و ترس نسبت به سن فرد بزرگسال نامتناسب است. علاوه بر این:
- علائم در بزرگسالان باید حداقل شش ماه وجود داشته باشد.
- علائم آنقدر شدید باشند که بر عملکرد و مسئولیت‌های اجتماعی تاثیر بگذارند.
- علائم را نمی‌توان با یک اختلال متفاوت بهتر توضیح داد.
پزشک شما همچنین ممکن است با اعضای نزدیک خانواده یا دوستان صحبت کند تا به آنها کمک کند درک بهتری از چگونگی تأثیر علائم شما بر زندگی روزمره‌تان داشته باشند.
تشخیص اختلالات همراه با اختلال اضطراب جدایی
اختلالاتی که می‌توانند همراه با اختلال اضطراب جدایی رخ دهند عبارتند از:
- سایر اختلالات اضطرابی، مانند اختلال اضطراب فراگیر، حملات هراس، فوبیا، اختلال اضطراب اجتماعی یا آگورافوبیا
- اختلال وسواس فکری-عملی
- افسردگی
تفاوت‌های فرهنگی چگونه بر اختلال اضطراب جدایی تاثیر می‌گذارد؟
برخی فرهنگ‌ها برای وابستگی متقابل قوی بین اعضای خانواده ارزش قائلند. این ممکن است به این معنی باشد که اعضای خانواده بسیار به هم نزدیک هستند و بیشتر از سایر فرهنگ‌ها به یکدیگر تکیه می‌کنند. چنین وابستگی متقابلی با اختلال اضطراب جدایی یکسان نیست. ارائه دهندگان خدمات درمانی هنگام تشخیص این بیماری، تفاوت‌های فرهنگی را در نظر می‌گیرند.
درمان و داروها
درمان اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان
روانپزشکان درمان اضطراب جدایی را از طریق رواندرمانی، برنامه‌های دارویی یا ترکیبی از هر دو توصیه کنند.
- درمان شناختی رفتاری یاCBT اغلب اولین خط درمان اضطراب جدایی است. هدف این درمان که توسط روان درمانگرها صورت می‌گیرد، کمک به افراد برای شناسایی افکار و رفتارهایی است که اضطراب جدایی آنها را بدتر می‌کند. همچنین افراد ممکن است تکنیک‌های اضافی را یاد بگیرند که می‌تواند اضطراب جدایی آنها را کاهش دهد.
- پیوستن به یک گروه حمایتی برای افراد مبتلا به اضطراب و اضطراب جدایی می‌تواند در روند درمان موثر باشد. این افراد می‌توانند در یادگیری تکنیک‌های کاهش اضطراب مرتبط با جدایی به هم کمک کنند.
- رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) نوعی رویکرد روان درمانی برای افرادی است که احساسات را بسیار شدیدتر از حد معمول تجربه می‌کنند. DBT به فرد کمک می‌کند تا بین پذیرش خود و پذیرفتن تغییرات تعادل برقرار کند.
- خانواده درمانی، نیز جزو رویکردهای درمانی مناسب برای اضطراب جدایی است که روابط بین اعضای خانواده را بهبود می‌بخشد. در این مورد، به همه اعضای خانواده در مورد اختلال اضطراب جدایی آموزش‌های لازم ارائه می‌شود.
داروهای اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان
روانپزشکان ممکن است به طور موقت داروهای ضد اضطراب را برای کمک به فرد در حادترین وضعیت اضطراب جدایی تجویز کنند. این داروها معمولاً شامل مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) هستند. با این حال، داروها راه‌حل‌های بلندمدت برای اختلال زمینه‌ای نیستند.
ترکیبی از CBT و SSRIs اغلب در درمان اضطراب جدایی مؤثرتر است.
پیش آگهی اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالان چیست؟
روانپزشک شما می‌تواند به شما بگوید که در شرایط منحصر به فرد خود چه انتظاری داشته باشید. اضطراب جدایی هر فرد را کمی متفاوت تحت تأثیر قرار می‌دهد. همچنین، افراد به درمان واکنش متفاوتی نشان می‌دهند. ممکن است درمان برای کمک به شما در مدیریت علائمتان کافی باشد یا ممکن است به داروها نیز نیاز داشته باشید، چه به طور موقت و چه در دراز مدت.
پیش‌بینی اینکه چند سال بعد یا حتی ماه آینده چه احساسی خواهید داشت، دشوار است. اما همکاری خوب با روانپزشک و روان درمانگر برای مدیریت وضعیتتان، بهترین شانس را برای احساس اضطراب کمتر و کنترل بیشتر افکارتان به شما می‌دهد.
برنامه درمانی خود را دنبال کنید و در تمام جلسات درمانی خود شرکت کنید. روانپزشک شما بررسی خواهد کرد که داروهای شما چگونه کار می‌کنند و آیا عوارض جانبی ایجاد می‌کنند یا خیر.
پیشگیری، مدیریت و کنترل
آیا اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالی قابل پیشگیری است؟
هیچ راه شناخته‌شده‌ای برای پیشگیری از اختلال اضطراب جدایی وجود ندارد. شاید بتوان گفت به عنوان والدین یا همسر، یکی از بهترین کارهایی که می‌توانید برای حمایت از سلامت روان فرد مبتلا به این اختلال انجام دهید، گفتگوی آزاد با آنهاست. به آنها بگویید که می‌توانند در هر زمانی در مورد هر چیزی که در ذهنشان است با شما صحبت کنند. همچنین، به آنها اطمینان دهید که در کنارشان خواهید بود و حتی وقتی نزدیک نیستید، فقط با یک تماس تلفنی در دسترس هستید. همچنین می‌توانید با یک روان درمانگر در مورد راه‌های آسان‌تر کردن این شرایط صحبت کنید.
زندگی با اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالی
آیا کسانی که اختلال اضطراب جدایی می‌توانند زندگی عادی رو تجربه کنند؟
اختلال اضطراب جدایی می‌تواند زندگی روزمره را مختل کند. افراد دارای این اختلال ممکن است سر کار حاضر نشوند، به دانشگاه یا مراکزی که نیاز به حضور دارند نروند، یا در تمرکز مشکل داشته باشند.
اما با دانستن اینکه همیشه اینطور نیست، دلگرم باشید. اگر فکر می‌کنید شما یا یکی از عزیزانتان ممکن است اختلال اضطراب جدایی داشته باشید، بدانید که درمان ها بسیار موثرند و قادر خواهید بود به یک زندگی عادی برگردید.
با وجود اختلال اضطراب جدایی چه کارهایی بکنیم، چه کارهایی نکنیم؟
ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی نیز می‌تواند به مدیریت اضطراب جدایی کمک کند:
- ورزش منظم: فعالیت بدنی می‌تواند سطح استرس و اضطراب را کاهش دهد.
- رژیم غذایی سالم: حفظ یک رژیم غذایی متعادل می‌تواند سلامت روان کلی را بهبود بخشد.
- بهداشت خواب: اطمینان از عادات خوب خواب می‌تواند به مدیریت علائم اضطراب کمک کند.
- همچنین می‌توانید از راهبردهای مقابله‌ای استفاده کنید.
اختلال اضطراب جدایی می‌تواند باعث شود که شما در گودالی از ترس، اضطراب، استرس و نگرانی در مورد موقعیت‌ها و اتفاقاتی که خارج از کنترل شما هستند، گرفتار شوید. نگرانی مداوم ممکن است منجر به کاهش انرژی و دشواری در انجام کارهای روزمره شود.
1. مرتب کردن محیط و ذهن خود
بهم‌ریختگی می‌تواند عملکرد شما را در خانه، محل کار یا هر مکان دیگری مختل کند. از بین بردن شلوغی از محیط اطرافتان ممکن است نگرش کلی شما را بهبود بخشد. مرتب کردن محیط با کاهش سطح استرس و خلق و خوی آرام‌تر مرتبط است.
2. ایجاد یک فضای امن
یک فضای فیزیکی یا ذهنی ایجاد کنید که در آن احساس امنیت و آرامش داشته باشید. این می‌تواند گوشه‌ای دنج از خانه، یک پارک مورد علاقه یا یک تجسم آرامش‌بخش باشد که در طول مدیتیشن از آن استفاده می‌کنید.
3. تمرینات تنفسی و مدیتیشن
تمرینات تنفسی و مدیتیشن می‌توانند به طور قابل توجهی به کاهش اضطراب و تنش کمک کنند. مطالعات نشان می‌دهد که احساسات مختلف با الگوهای تنفسی متمایز مطابقت دارند. تنفس منظم و منظم باعث کاهش ضربان قلب می‌شود که نشان دهنده واکنش آرام سیستم عصبی پاراسمپاتیک است. به عبارت دیگر، تمرینات تنفسی و مدیتیشن می‌توانند به شما در آرامش و کاهش نگرانی کمک کنند.4. روتین و
4.تمرین خوددلسوزی
ایجاد یک روال روزانه می‌تواند حس ثبات و عادی بودن را فراهم کند. فعالیت‌های منظمی مانند ورزش، غذا، کار و اوقات فراغت را برنامه‌ریزی کنید. یک روال ساختار یافته می‌تواند به شما در پرت کردن حواس از اضطراب و ایجاد حس کنترل بر زندگی‌تان کمک کند.
5. نوشتن خاطرات
یکی از اجزای کلیدی درمان‌های سلامت روان برای کاهش اضطراب، ناامیدی و استرس نوشتن خاطرات است. خوشبختانه، این کار به هیچ وجه دشوار نیست. نشان داده شده است که نوشتن خاطرات روزانه، علاوه بر سایر مزایا، به کاهش استرس، اضطراب و پریشانی نیز کمک می‌کند.
6. پیوستن به گروه‌های پشتیبان یا درمانی
ارتباط با دیگران که احساسات مشابهی را تجربه می‌کنند می‌تواند فوق‌العاده آرامش‌بخش باشد. گروه‌های پشتیبانی یا درمانی فضایی امن برای به اشتراک گذاشتن تجربیات و یادگیری از دیگران فراهم می‌کنند.
راهنمای مراجعه به پزشک
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر شما یا یکی از نزدیکانتان، از علائم گفته شده برای اضطراب جدایی، 3 مورد را تجربه می‌کنید، بهتر است با روانپزشک یا روان درمانگر مشورت کنید. اختلالات اضطرابی با تشخیص زود هنگام، بهتر و راحت‌تر درمان می‌شوند.
توصیه‌ای از تیم دارو دات کام به شما
طبیعی است که نگران عزیزان خود باشید، به خصوص وقتی که در موقعیت‌های جدیدی قرار می‌گیرند. شاید فرزندتان به تازگی برای دانشگاه به شهری دیگر رفته است و شما گهگاه برای شرایط و حال او نگران هستید. اما اینها صداهایی در پس‌زمینه ذهن شما هستند تا اینکه در نهایت با خبر گرفتن از فرزندتان، ساکت می‌شوند. در اختلال اضطراب جدایی اما، صداهای نگران کننده در ذهن شما تا حد امکان زیاد می‌شود و دکمه کنترل کار نمی‌کند. اضطراب شما در مورد عزیزتان، آنقدر زیاد می‌شود که همه چیز را در خود غرق می‌کند.
مهم نیست که از چه سنی شروع شود، اختلال اضطراب جدایی می‌تواند زندگی را مختل کند. اگر علائم اختلال اضطراب جدایی را در خود یا فرزندتان مشاهده کردید، خجالت نکشید و خودتان را بابت ناتوانی در کنترل نگرانی سرزنش نکنید. روان درمانگرها و روانپزشک‌ها آماده کمک به شما هستند.
