راهنمای جامع بیماری‌ مقاربتی (STI): علائم، تشخیص و پیشگیری

مقدمه و شناخت بیماری

عفونت مقاربتی (بیماری مقاربتی) چیست؟

عفونت‌های مقاربتی (STIs) به عفونت‌هایی گفته می‌شود که در درجه اول از طریق تماس جنسی منتقل می‌شوند. این تماس می‌تواند شامل رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی باشد. عوامل مختلفی باعث این بیماری‌ها می‌شوند که شامل باکتری‌ها (مانند کلامیدیا، سوزاک، سیفلیس)، ویروس‌ها مانند ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV، ویروس هرپس سیمپلکس یا HSV، ویروس نقص ایمنی انسانی یا HIV و انگل‌ها (مانند تریکوموناس) می‌شوند.

باوجوداینکه تماس جنسی اصلی‌ترین دلیل انتقال این بیماری است، اما برخی از عفونت‌های مقاربتی می‌توانند از راه‌های دیگری منتقل شوند. به‌عنوان‌مثال، ویروس هرپس و HPV می‌توانند از طریق تماس پوست به پوست، حتی بدون رابطه جنسی، منتقل شوند. همچنین، برخی از عفونت‌ها مانند HIV و هپاتیت B و C می‌توانند از طریق انتقال خون، استفاده مشترک از سوزن‌های آلوده یا از مادر به فرزند در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی منتقل گردند. (البته لازم به ذکر است که هپاتیت C معمولاً از طریق شیردهی منتقل نمی‌شود مگر نوک سینه زخم و خون‌آلود باشد.)

تفاوت بین STI و STD چیست؟

اصطلاحات عفونت مقاربتی (STI) و بیماری مقاربتی (STD) اغلب به‌جای یکدیگر استفاده می‌شوند، اما تفاوت مهمی بین آن‌ها وجود دارد.
عفونت مقاربتی (STI) یک عامل بیماری‌زا (ویروس، باکتری، انگل یا قارچ) در بدن است که از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود. نکته کلیدی در مورد STI این است که فرد ممکن است حامل این عفونت باشد، اما هیچ علامت یا نشانه قابل مشاهده‌ای از بیماری را نداشته باشد. این وضعیت بسیار رایج است و به همین دلیل بسیاری از افراد بدون اطلاع از ابتلای خود، ممکن است عفونت را به دیگران منتقل کنند.

در مقابل، بیماری مقاربتی (STD) زمانی رخ می‌دهد که یک عفونت مقاربتی (STI) پیشرفت کرده و منجر به بروز علائم، نشانه‌ها یا مشکلات سلامتی قابل‌مشاهده شود. به‌عبارت‌دیگر، STD مرحله‌ای است که عفونت به یک بیماری بالینی تبدیل شده است.
سازمان‌های بهداشت عمومی، از جمله مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، از اصطلاح STI استفاده می‌کنند. هدف اصلی این است که بر اهمیت پیشگیری و درمان عفونت‌ها قبل از آنکه به بیماری‌های علامت‌دار تبدیل شوند، تأکید شود.

این تمرکز بر عفونت به‌جای بیماری افراد را تشویق می‌کند تا حتی در صورت عدم وجود علائم، به دنبال آزمایش و چکاپ‌های منظم باشند. این کار امکان مداخله سریع‌تر را فراهم آورده و به جلوگیری از پیشرفت عفونت به بیماری‌های جدی‌تر و همچنین کاهش انتقال آن در بین افراد کمک شایانی می‌کند. بااین‌حال، اصطلاح STD همچنان در برخی منابع و داده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

انواع عفونت‌های مقاربتی چیست؟

بیش از ۲۰ نوع عفونت مقاربتی وجود دارد که هر یک توسط پاتوژن‌های خاصی ایجاد می‌شوند. این عفونت‌ها را می‌توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد: عفونت‌های قابل‌درمان (که معمولاً توسط باکتری‌ها یا انگل‌ها ایجاد می‌شوند) و عفونت‌های قابل‌مدیریت اما بدون درمان قطعی (که عمدتاً توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شوند).

عفونت‌های مقاربتی باکتریایی و انگلی

• کلامیدیا: یکی از شایع‌ترین عفونت‌های باکتریایی مقاربتی است که اغلب بدون علامت است.
• سوزاک: عفونت باکتریایی که می‌تواند گلو، مقعد و دستگاه تناسلی را درگیر کند.
• سیفلیس: یک عفونت باکتریایی پیچیده که در صورت عدم درمان می‌تواند به عوارض جدی منجر شود.
• تریکومونیازیس: عفونتی انگلی که بیشتر در زنان شایع است اما می‌تواند مردان را نیز درگیر کند.
• شانکروئید: عفونتی باکتریایی که باعث زخم‌های دردناک تناسلی می‌شود.
• گرانولوم اینگویناله: عفونتی باکتریایی که منجر به ضایعات زخمی در ناحیه تناسلی می‌شود.
• لنفوگرانولوم ونروم: عفونتی باکتریایی که غدد لنفاوی ناحیه کشاله ران را درگیر می‌کند.
• مایکوپلاسما ژنیتالیوم: باکتری‌ای که می‌تواند باعث التهاب مجرای ادرار و بیماری التهابی لگن شود.

عفونت‌های مقاربتی ویروسی

• هرپس تناسلی: ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) است که باعث ایجاد تاول‌ها و زخم‌های دردناک می‌شود .
• ویروس پاپیلومای انسانی: شایع‌ترین ویروسی است که می‌تواند باعث زگیل تناسلی و برخی سرطان‌ها (مانند سرطان دهانه رحم) شود.
• ویروس نقص ایمنی انسانی: ویروسی که به سیستم ایمنی بدن حمله می‌کند و در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) شود.
• هپاتیت B: ویروسی که کبد را درگیر می‌کند و می‌تواند از طریق تماس جنسی منتقل شود.

سایر عفونت‌ها

• شپش عانه: نوعی انگل است که در موهای ناحیه تناسلی زندگی می‌کند.
• گال: نوعی کنه که در زیر پوست زندگی می‌کند و باعث خارش شدید می‌شود و می‌تواند از طریق تماس نزدیک پوستی از جمله تماس جنسی منتقل شود.

عفونت‌های مقاربتی چقدر شایع هستند؟

عفونت‌های مقاربتی (STIs) بسیار شایع هستند و در سال‌های اخیر به یک چالش جدید در جهان، به ویژه برای نوجوانان و جوانان تبدیل شده اند.

متن انگلیسی:

More than 1 million curable sexually transmitted infections (STIs) are acquired every day worldwide in people 15–49 years old, the majority of which are asymptomatic.

ترجمه متن:

روزانه بیش از یک میلیون نفر در افراد ۱۵ تا ۴۹ساله به عفونت مقاربتی قابل‌درمان (STI) در سراسر جهان مبتلا می‌شوند که اکثر آنها بدون علامت هستند. (منبع)

روزانه بیش از ۱ میلیون نفر به بیماری‌های مقاربتی قابل‌درمان مبتلا می‌شوند. در سال ۲۰۲۰، سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین زد که ۳۷۴ میلیون نفر به یکی از ۴ بیماری مقاربتی مبتلا شده‌اند: کلامیدیا (۱۲۹ میلیون)، سوزاک (۸۲ میلیون)، سیفلیس (۷.۱ میلیون) و تریکومونیازیس (۱۵۶ میلیون). تخمین زده می‌شود که در سال ۲۰۲۰ بیش از ۵۲۰ میلیون نفر با تبخال تناسلی زندگی می‌کنند و حدود ۳۰۰ میلیون زن به عفونت HPV مبتلا هستند که علت اصلی سرطان دهانه رحم و سرطان مقعد در بین مردان است.

علائم و علت‌ها

علائم عفونت‌های مقاربتی چیست؟

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های عفونت‌های مقاربتی (STIs) این است که بسیاری از آن‌ها بدون علامت هستند یا تنها علائم خفیف از خود نشان می‌دهند. با این ویژگی فرد می‌تواند سال‌ها بدون اطلاع از ابتلای خود، حامل عفونت باشد و آن را به دیگران منتقل کند.
بااین‌حال، عفونت‌های مقاربتی بسته به نوع خود می‌توانند علائم مختلفی در فرد ایجاد کنند که به‌طورکلی در لیست زیر قرار می‌گیرند:

• ترشحات غیرعادی از واژن، آلت تناسلی یا مقعد
• درد یا سوزش هنگام ادرار
• زخم‌ها، برجستگی‌ها، تاول‌ها یا زگیل‌ها در ناحیه تناسلی، دهان یا مقعد
• خونریزی غیرعادی واژن
• خارش یا قرمزی در ناحیه تناسلی یا مقعد
• درد در حین رابطه جنسی
• غدد لنفاوی متورم و دردناک، به‌ویژه در کشاله ران
• درد در ناحیه تحتانی شکم یا لگن
• تب، بی‌حالی یا خستگی
• ضایعات پوستی روی تن، دست‌ها یا پاها
• بوی غیرعادی واژن
• کاهش وزن
• عرق شبانه
• درد، کوفتگی، تب و لرز
• یرقان (زرد شدن پوست و سفیدی چشم)

چه چیزی باعث عفونت‌های مقاربتی می‌شود؟

عفونت‌های مقاربتی (STIs) می‌توانند توسط عوامل زیر ایجاد شوند:

• باکتری‌ها: بسیاری از عفونت‌های مقاربتی رایج و قابل‌درمان توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شوند. از جمله این عفونت‌ها می‌توان به کلامیدیا، سوزاک، سیفلیس و مایکوپلاسما ژنیتالیوم اشاره کرد.
• ویروس‌ها: عفونت‌های مقاربتی ویروسی شامل ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) که عامل هرپس تناسلی است، ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) و هپاتیت B می‌شود.
• انگل‌ها: برخی از عفونت‌های مقاربتی نیز توسط انگل‌ها ایجاد می‌شوند. شایع‌ترین نمونه در این دسته، تریکومونیازیس است که توسط انگل تریکوموناس واژینالیس (Trichomonas vaginalis) ایجاد می‌شود.

آیا عفونت‌های مقاربتی مسری هستند؟

بله عفونت‌های مقاربتی (STIs) بسیار مسری هستند.

روش‌های اصلی انتقال STIs عبارتند از:

• رابطه جنسی
• تماس پوست به پوست با قسمت آلوده
• انتقال از مادر به فرزند
• استفاده مشترک از سوزن‌های آلوده
• انتقال خون

عوامل خطر عفونت‌های مقاربتی چیست؟

اگر از نظر جنسی فعال هستید، در معرض خطر ابتلا به عفونت مقاربتی (STIs) قرار دارید. همچنین اگر وسایل شخصی مانند سوزن‌هایی که با خون شما در تماس هستند را به اشتراک بگذارید، ممکن است به STI مبتلا شوید. این مورد ممکن است در شرایط زیر رخ دهد:

• خالکوبی‌های غیرمجاز
• پیرسینگ‌های غیرمجاز
• استفاده مشترک از سوزن هنگام استفاده از داروهای داخل وریدی (اختلال سوء مصرف مواد)

عدم ارتباط شفاف و واضح به دلیل ترس یا شرم از ابتلا به STI می‌تواند شما و شریک جنسی شما را در معرض خطر بیشتری برای انتقال این بیماری‌ها قرار دهد. جریحه‌دار شدن احساسات پس از تشخیص STI بسیار عادی و امری رایج است. ممکن است بخواهید از گفتن این موضوع به شریک جنسی خود خودداری کنید؛ زیرا احساس خجالت و شرم می‌کنید. اما باید بدانید که روراست و صادق بودن با شریک زندگی‌تان، به ایجاد اعتماد و درک متقابل کمک می‌کند. اگر به بیماری‌های مقاربتی مبتلا هستید، می‌توانید با صحبت کردن با شریک زندگی خود قبل از انجام فعالیت‌های جنسی، خطر سرایت عفونت به او را کاهش دهید.

عوارض عفونت‌های مقاربتی چیست؟

عدم تشخیص و درمان به‌موقع عفونت‌های مقاربتی (STIs) می‌تواند به عوارض جدی و گاهی مادام‌العمر منجر شود که نه‌تنها سلامت جسمی، بلکه سلامت روانی فرد را نیز تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
عوارض شایع عفونت‌های مقاربتی عبارتند از:

• HIV که می‌تواند منجر به ایدز شود.
• سفلیس می‌تواند به اندام‌ها و سیستم عصبی شما آسیب برساند و جنین درحال‌رشد را آلوده کند.
• خطر انتقال بیماری‌های مقاربتی به شریک جنسی شما
• التهاب چشم
• آرتروز
• بیماری قلبی
• برخی سرطان‌ها

عوارض بیماری‌های مقاربتی برای زنان شامل موارد زیر است:

• بیماری التهابی لگن (PID) که می‌تواند به رحم شما آسیب برساند و باعث ناباروری شود.
• بارداری خارج رحمی
• ناباروری
• درد مزمن لگن

در مردان، بیماری‌های مقاربتی درمان نشده می‌توانند منجر به موارد زیر شوند:

• عفونت در مجرای ادرار و پروستات
• بیضه‌های متورم و دردناک
• ناباروری

تشخیص و آزمایش‌ها

عفونت‌های مقاربتی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

تشخیص عفونت‌های مقاربتی (STIs) یک گام حیاتی در پیشگیری از عوارض آن‌ها است. ازآنجایی‌که بسیاری از STIs بدون علامت هستند، تشخیص اغلب با مراجعه به پزشک متخصص انجام می‌شود. پزشک متخصص ابتدا در مورد علائم و سابقه پزشکی و جنسی شما سؤال خواهد کرد و معاینه بالینی انجام داده و آزمایش‌های لازم را برای شما تجویز می‌کند. پس از معاینه فیزیکی و بررسی نتایج آزمایش، عفونت مقاربتی شما را تشخیص می‌دهد. در صورت تشخیص مثبت STI، باید به شریک جنسی خود اطلاع دهید تا او نیز آزمایش بدهد.

آزمایش‌های STI چیست؟

آزمایش‌های عفونت مقاربتی (STI) که برای تشخیص بیماری خود باید انجام دهید عبارتند از:

• تست‌های تقویت اسیدنوکلئیک: این تست‌ها بسیار حساس و اختصاصی هستند و ماده ژنتیکی (DNA یا RNA) باکتری‌ها یا ویروس‌ها را شناسایی می‌کنند. NAATs برای تشخیص عفونت‌هایی مانند کلامیدیا، سوزاک، تریکومونیازیس و مایکوپلاسما ژنیتالیوم استفاده می‌شوند. نمونه‌برداری برای این تست‌ها می‌تواند از ادرار، سواب واژن، یا سواب مجرای ادرار انجام شود.
• آزمایش‌های خون: این آزمایش‌ها برای شناسایی آنتی‌بادی‌هایی که بدن در پاسخ به عفونت تولید می‌کند (مانند HIV، سیفلیس، هپاتیت B و C) یا برای اندازه‌گیری بار ویروسی (مانند HIV) به کار می‌روند. نمونه خون معمولاً از ورید بازو گرفته می‌شود.
• تست‌های سواب: این تست‌ها شامل جمع‌آوری مستقیم نمونه‌ای از مایع یا سلول‌ها از یک زخم، تاول یا ناحیه آسیب‌دیده است. به‌عنوان‌مثال، برای تشخیص هرپس تناسلی، می‌توان از کشت ویروس یا NAAT بر روی نمونه‌ای از تاول‌ها استفاده کرد. همچنین، نمونه‌برداری از زخم‌های سیفلیس می‌تواند برای بررسی میکروسکوپی انجام شود.
• تست پاپ (Pap Test) و تست HPV: این تست‌ها عمدتاً برای غربالگری سلامت دهانه رحم در زنان استفاده می‌شوند. تست پاپ به دنبال سلول‌های غیرطبیعی در دهانه رحم است که ممکن است ناشی از عفونت HPV باشند، درحالی‌که تست HPV به طور خاص وجود ویروس HPV را بررسی می‌کند، به‌ویژه انواع پرخطر آن که می‌توانند منجر به سرطان شوند.

چند وقت یک‌بار باید آزمایش STI داد؟

انجام آزمایش‌های منظم برای عفونت‌های مقاربتی (STIs) برای افراد فعال جنسی بسیار مهم است، زیرا بسیاری از این عفونت‌ها بدون علامت هستند و می‌توانند بدون اطلاع فرد منتقل شوند. طبق توصیه مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) هر فرد ۱۳ تا ۶۴ساله باید حداقل یک‌بار برای HIV آزمایش شود.

همچنین تمام زنان زیر ۲۵ سال که از نظر جنسی فعال هستند، باید هر سال برای سوزاک و کلامیدیا آزمایش شوند. زنان ۲۵ سال و بالاتر که چند شریک جنسی داشته‌اند و یا پارتنر مبتلا دارند نیز باید هر سال برای سوزاک و کلامیدیا آزمایش شوند.

زنان باردار باید از اوایل بارداری برای سیفلیس، HIV، هپاتیت B و هپاتیت C آزمایش شوند. اگر هم سابقه مشکوکی داشته‌اند باید از اوایل بارداری برای کلامیدیا و سوزاک آزمایش شوند. در برخی موارد ممکن است آزمایش مجدد لازم باشد.

درمان و دارو‌ها

عفونت‌های مقاربتی چگونه درمان می‌شوند؟

درمان عفونت‌های مقاربتی (STIs) به نوع عامل بیماری‌زا بستگی دارد. عفونت‌هایی که از باکتری‌ها یا انگل‌ها به وجود می‌آیند مانند (کلامیدیا، سوزاک و سیفلیس و تریکومونیازیس) معمولاً با مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها قابل‌درمان کامل هستند. عفونت‌های ویروسی در حال حاضر درمان قطعی ندارند، اما داروهای ضدویروسی می‌توانند به کنترل علائم، کاهش عود، کند کردن روند پیشرفت بیماری و کاهش خطر انتقال کمک کنند. برای هپاتیت B نیز، داروهای ضدویروسی می‌توانند به مبارزه با ویروس و کاهش آسیب به کبد کمک کنند.

آیا باید واکسن HPV دریافت کنم؟

پزشکان توصیه می‌کنند که کودکان از سن ۱۱ یا ۱۲ سالگی این واکسن را دریافت کنند؛ زیرا زدن این واکسن قبل از شروع فعالیت جنسی بیشترین تأثیر را دارد. در کل پزشکان این واکسن را برای همه افراد تا سن 27 سالگی توصیه می‌کنند و اطلاعات به‌روز شده نشان می‌دهد که افراد تا سن ۴۵ سالگی نیز می‌توانند از اثرات واکسن HPV بهره‌مند شوند.

چگونه می‌توان شریک زندگی مان را هم سریعا درمان کرد؟

درمان سریع شریک زندگی یکی از مهم‌ترین دغدغه‌هایی است که هر شخص پس از ابتلا به بیماری‌های مقاربتی به آن فکر می‌کند. فرض منطقی این است که اگر شما به یکی از این بیماری‌های مقاربتی مبتلا شده‌اید، احتمالاً شریک زندگی شما نیز به این بیماری‌ها مبتلا است و باید سریعاً مطلع شود. در همین راستا، پزشک درخواست می‌کند تا شریک زندگی شما نیز در اسرع وقت آزمایش‌های لازم را انجام داده و روند درمان خود را شروع کند.

چه مدت پس از درمان احساس بهتری خواهم داشت؟

اگر پزشک برای درمان عفونت مقاربتی به شما آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضدویروس داده باشد، باید ظرف چند روز احساس بهتری داشته باشید. در برخی عفونت‌ها مثل سیفلیس یا سوزاک با شروع روند درمان با آنتی‌بیوتیک مناسب، علائم فرد سریع کاهش می‌‌یابند، اما در مواردی چون HSV یا HIV، علائم ممکن است ادامه داشته باشند.

حتی اگر پس از شروع مصرف دارو احساس بهتری پیدا کردید، حتماً تمام داروها را طبق دستور پزشک به‌طور کامل مصرف کنید. همچنین هرگز داروی خود را به دیگران ندهید و برای علائم خود از داروی شخص دیگری استفاده نکنید.

اگر در دوران بارداری STI داشته باشید چه‌کار باید انجام دهید؟

داشتن عفونت مقاربتی (STI) در دوران بارداری می‌تواند پیامدهای بسیار جدی و بالقوه مخربی برای سلامت هم مادر و هم جنین داشته باشد. به همین دلیل انجام آزمایش‌های لازم به‌صورت منظم و طبق دستور پزشک، برای مادران بسیار واجب است تا زودتر مراقبت‌های پزشکی و در صورت لزوم درمان مناسب را شروع کنند.

بیماری‌های مقاربتی قابل‌درمان (کلامیدیا، سوزاک، سیفلیس و تریکوموناس) را می‌توان با آنتی‌بیوتیک‌های مناسبی که تجویز آنها در دوران بارداری بی‌خطر است، با موفقیت درمان کرد. اگرچه بیماری‌های مقاربتی ویروسی قابل‌درمان نیستند، اما عموماً می‌توان آنها را با داروهای ضدویروسی مختلف و سایر اقدامات پیشگیرانه برای به‌حداقل‌رساندن انتقال در دوران بارداری کنترل کرد.

اگر عفونت مقاربتی داشته باشم چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟

بیشتر بیماری‌های مقاربتی پس از درمان از بین می‌روند. برخی ممکن است نیاز به کنترل مادام‌العمر با داروها داشته باشند. باید در نظر داشته باشید که حتی پس از بهبودی کامل، در صورت رعایت نکردن شرایط، ممکن است دوباره به همان بیماری مقاربتی مبتلا شوید.
افرادی که به این بیماری‌ها مبتلا می‌شوند ممکن است احساس خجالت یا شرمندگی کنند. اما بیماری‌های مقاربتی می‌توانند برای هر کسی اتفاق بیفتند. در حال حاضر هم میلیون‌ها نفر به آن‌ها مبتلا هستند. آمار نشان می‌دهد که اکثر افراد حداقل یک بار به بیماری‌های مقاربتی مبتلا می‌شوند. اگر در مورد تشخیص بیماری‌های مقاربتی خود اضطراب یا استرس دارید، می‌توانید با یک دوست یا روان‌شناس صحبت کنید.

پیشگیری، مدیریت و کنترل

چگونه خطر ابتلا به عفونت مقاربتی را کاهش دهید؟

روش‌های مؤثری وجود دارد که می‌توانند به طور قابل‌توجهی خطر ابتلا به عفونت‌های مقاربتی را کاهش دهند:

• پرهیز کامل: مؤثرترین راه برای جلوگیری از هرگونه STI، پرهیز از رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی است.
• تک‌همسری متقابل: در یک رابطه طولانی‌مدت و تک‌همسری متقابل که هر دو شریک آزمایش‌های لازم را انجام داده‌اند و هیچ عفونت مقاربتی ندارند، خطر ابتلا به‌شدت کاهش می‌یابد.
• استفاده از کاندوم: استفاده از کاندوم برای هر بار رابطه جنسی (دهانی، واژینال یا مقعدی) به طور قابل توجهی خطر را کاهش می‌دهد.
• واکسیناسیون: واکسن‌های ایمن و بسیار مؤثر برای هپاتیت B و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در دسترس هستند. واکسن HPV برای افراد از سن ۱۲ سالگی تا 27 سالگی توصیه می‌شود. این واکسن‌ها ابزارهای قدرتمندی برای پیشگیری از سرطان‌های مرتبط با HPV و عفونت هپاتیت B هستند.
• آزمایش منظم و ارتباط با شریک جنسی: انجام آزمایش‌های STI برای هر دو شریک قبل از شروع فعالیت جنسی و به اشتراک گذاشتن نتایج بسیار مهم است. اگر هر یک از طرفین STI داشته باشد، هر دو باید هم‌زمان درمان شوند.
• کاهش تعداد شرکای جنسی: هرچه تعداد شرکای جنسی بیشتر باشد، خطر ابتلا به STI نیز افزایش می‌یابد.
• پرهیز از سوءمصرف الکل یا مواد مخدر: مصرف بیش از حد الکل یا مواد مخدر می‌تواند منجر به رفتارهای جنسی پرخطر شود.
• مطالعه و آگاهی: کسب اطلاعات درباره علائم و نشانه‌های بیماری‌های مقاربتی، می‌تواند به حفظ سلامتی شما و شریک جنسی شما کمک کند.

آیا می‌توان از شیوع عفونت‌های مقاربتی جلوگیری کرد؟

بله شیوع عفونت‌های مقاربتی (STIs) کاملاً قابل‌پیشگیری است. شما می‌توانید برای محافظت از خود و دیگران در برابر عفونت‌های مقاربتی کارهای زیر را انجام دهید:

• اگر علائم بیماری‌های مقاربتی دارید، تا زمانی که به پزشک مراجعه نکرده‌اید و تحت درمان قرار نگرفته‌اید، رابطه جنسی نداشته باشید.
• می‌توانید رابطه جنسی را زمانی که پزشک اجازه داد، از سر بگیرید.
• دستورالعمل‌های پزشک خود را برای درمان دنبال کنید.
• پس از اتمام درمان، برای بررسی مجدد به پزشک خود مراجعه کنید.
• مطمئن شوید که شریک جنسی شما از تشخیص مثبت شما مطلع هستند و او نیز تحت درمان قرار می‌گیرد.
• هر زمان که رابطه جنسی دارید از کاندوم استفاده کنید.
• برای جلوگیری از عوارض برای برخی از بیماری‌های مقاربتی (HPV) واکسن بزنید.

زندگی با بیماری

اگر عفونت مقاربتی داشته باشم چگونه از خودم مراقبت کنم؟

اگر پزشک شما تشخیص داده است که شما به عفونت مقاربتی مبتلا هستید، برای حفظ سلامت خود باید موارد زیر را انجام دهید:

• تمام داروهایی را که پزشک تجویز کرده است را طبق دستورالعمل مصرف کنید.
• در طول درمان بیماری‌های مقاربتی، رابطه جنسی نداشته باشید. صبر کنید تا پزشک شما تشخیص قطعی را به شما بدهد.
• به شریک جنسی خود اطلاع دهید که به بیماری‌های مقاربتی مبتلا هستید تا او بتواند در مورد آزمایش و درمان با پزشک خود صحبت کند.
• هنگامی که رابطه جنسی را از سر می‌گیرید، از کاندوم استفاده کنید.

راهنمای مراجعه به پزشک

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

اگر متوجه شدید که شما یا شریک زندگی‌تان علائم بیماری‌های مقاربتی را دارید و یا ممکن است در معرض عفونت مقاربتی قرار گرفته باشید، باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر از نظر جنسی فعال هستید، باید مرتباً برای آزمایش بیماری‌های مقاربتی سالانه به پزشک مراجعه کنید.

چه سؤالاتی باید از پزشکم بپرسم؟

اگر از نظر جنسی فعال هستید یا به بیماری‌های مقاربتی مبتلا شده‌اید، از پزشک خود بپرسید:

• چگونه می‌توانم از بیماری‌های مقاربتی پیشگیری کنم؟
• آیا بیماری‌های مقاربتی در آینده عوارض یا مشکلاتی ایجاد می‌کنند؟
• آیا باید مرتب برای بیماری‌های مقاربتی معاینه شوم؟
• آیا شریک جنسی من باید معاینه شود؟
• به چه نوع درمانی نیاز دارم؟
• بیماری مقاربتی چه زمانی از بین می‌رود؟
• آیا درمان عوارض جانبی دارد؟

توصیه‌ای از تیم دارو دات کام به شما

عفونت‌های مقاربتی بسیار شایع هستند. اگر در اطراف اندام تناسلی خود احساس سوزش یا خارش اذیت‌کننده یا سایر علائم احتمالی بیماری‌های مقاربتی دارید، با پزشک مشورت کنید. آنتی‌بیوتیک‌ها معمولاً می‌توانند عفونت را با موفقیت درمان کنند. در بیشتر موارد، می‌توانید بیماری‌های مقاربتی را بدون عوارض طولانی‌مدت درمان کنید. در برخی موارد، مانند HIV، ممکن است به درمان مادام‌العمر نیاز داشته باشید. استفاده از کاندوم یا سایر کارهای پیشگیرانه STI هنگام فعالیت جنسی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی را کاهش دهد.