سیفلیس چیست؟ از علائم اولیه تا درمان کامل
سیفلیس یک عفونت مقاربتی است که عامل ایجاد آن یک باکتری است. سیفلیس با آنتی‌بیوتیک قابل درمان است. این بیماری درصورتی‌که درمان نشود، ممکن است عوارض جبران ناپذیری داشته باشد. در این مقاله علائم و مراحل بیماری سیفلیس را شرح می‌دهیم و به عوارض، نحوه تشخیص، درمان و پیشگیری از آن نیز می‌پردازیم.
مقدمه و شناخت بیماری
سیفلیس چیست؟
سیفلیس یک عفونت مقاربتی (STI) است که هنگام رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با فرد مبتلا به این عفونت منتقل میشود. یک باکتری عامل ایجاد این بیماری است و درمان آن با داروهای آنتی‌بیوتیکی صورت می‌گیرد.
پس از بروز عفونت، باکتری عامل سیفلیس می‌تواند سال‌ها بدون ایجاد علائم در بدن باقی بماند. اما عفونت ممکن است دوباره فعال شود. سیفلیس درصورتی‌که درمان نشود، می‌تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی، از جمله نابینایی و آسیب به مغز، قلب، چشم‌ها و سیستم عصبی شما شود.
مراحل سیفلیس چیست؟
سیفلیس می‌تواند طی چهار مرحله پیشرفت کند. این عفونت در هر مرحله علائم متفاوتی ایجاد می‌کند. بیماری در مراحل اول و دوم بسیار مسری است و عفونت به راحتی از فرد مبتلا به شرکای جنسی منتقل میشود. مراحل سیفلیس عبارتند از: سیفلیس اولیه، ثانویه، نهفته و دیررس (ثالثیه).
سیفلیس اولیه: مرحله اول دو تا 12 هفته پس از تماس با فرد مبتلا به سیفلیس اتفاق می‌افتد. در این مرحله، یک زخم صاف و سفت به نام شانکر روی ناحیه تناسلی یا دهان ایجاد میشود. شانکر، کوچک و معمولاً بدون درد است، بنابراین ممکن است حتی متوجه وجود آن نشوید. این زخم به خودی خود در عرض چند هفته یا چند ماه از بین می‌رود. با این حال، این بدان معنا نیست که دیگر سیفلیس ندارید. اگر درمان دارویی دریافت نکنید، عفونت به مرحله دوم منتقل میشود. در مرحله اول، می‌توانید سیفلیس را از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی منتقل کنید.
سیفلیس ثانویه: حدود یک تا شش ماه پس از از بین رفتن زخم سیفلیس، بثورات زبر و برآمده سیفلیس ظاهر میشود. این بثورات می‌تواند تمام بدن، از جمله کف دست‌ها و کف پاها را بپوشاند. بثورات معمولاً خارش ندارند. همچنین ممکن است علائمی مانند موارد زیر داشته باشید:
- تب
- خستگی
- زخم‌های زگیل مانند
- درد عضلانی
- کاهش وزن
- سردرد
- ریزش مو
- تورم غدد لنفاوی
در این مرحله، ممکن است عفونت سیفلیس را در طول رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی منتقل کنید.
این علائم می‌توانند ماه‌ها یا سال‌ها ظاهر و ناپدید شوند. صرفاً به این دلیل که بثورات سیفلیس از بین رفته است یا هیچ یک از علائم فوق را ندارید، به این معنی نیست که دیگر به عفونت مبتلا نیستید. هنوز هم درمان دارویی الزامی است. بدون درمان، عفونت به مرحله نهفته منتقل میشود.
سیفلیس نهفته: اگر در دو مرحله اول درمان نشوید، عفونت به مرحله نهفته منتقل میشود. در این مرحله، هیچ علامت یا نشانه‌ای از سیفلیس وجود ندارد. برخی از افراد هر از گاهی دچار عود خفیف می‌شوند. در این مرحله، عفونت می‌تواند به قلب، استخوان‌ها، اعصاب و اندام‌های شما آسیب برساند. این مرحله می‌تواند حتی تا 20 سال طول بکشد. انتقال سیفلیس به شریک جنسی در مرحله نهفته نادر است. بدون درمان، عفونت به مرحله دیررس پیشرفت می‌کند.
سفلیس دیررس (ثالثیه): برای بسیاری از افراد، علائم از مرحله نهفته فراتر نمی‌روند، یا به این دلیل که عفونت خود به خود درمان میشود یا به این دلیل که علائم بسیار خفیف هستند و قابل توجه نیستند. حدود 20٪ از افراد مبتلا به مرحله دیررس سیفلیس می‌رسند، که این باعث طیف وسیعی از مشکلات جدی سلامتی میشود. این مشکلات به آرامی رخ می‌دهند و شامل موارد زیر هستند:
- آسیب مغزی، زوال عقل و مشکلات شناختی
- بیماری قلبی
- اختلالات حرکتی و مشکلات عضلانی
- آسیب عصبی
- تشنج
- مشکلات بینایی، از جمله نابینایی
سیفلیس مادرزادی چیست؟
سیفلیس مادرزادی زمانی رخ می‌دهد که مادر در دوران بارداری به سیفلیس مبتلا شده و عفونت را به جنین منتقل کند. سیفلیس باعث مشکلات جدی و شدید (از جمله مرگ) در نوزادان و کودکان خردسال میشود. پزشک ویزیت‌های اولیه دوران بارداری، شما را از نظر بیماری‌های مقاربتی غربالگری کرده و آزمایش مربوط به بیماری سیفلیس را برای شما درخواست می‌کند. در صورت ابتلا به سیفلیس، دریافت درمان فوری بسیار مهم است.
نوزادان مبتلا به سفلیس مادرزادی ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. اما بدون درمان سریع، برخی از نوزادان ممکن است دچار علائم زیر شوند:
- زخم و بثورات پوستی
- تب
- زردی (تغییر رنگ پوست و چشم به رنگ زرد)
- کم‌خونی
- تورم طحال و کبد
- عطسه یا گرفتگی و آبریزش بینی
- تغییرات استخوانی
علائم بعدی ممکن است شامل ناشنوایی، مشکلات دندانی و بینی زینی شکل باشد، وضعیتی که در آن پل بینی فرورفته میشود.
نوزادان مبتلا به سفلیس همچنین ممکن است خیلی زود به دنیا بیایند. همچنین ممکن است قبل از تولد در رحم، یا پس از تولد، بمیرند.
سیفلیس چقدر شایع است؟
طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، در سال ۲۰۲۰ حدود ۱۳۴۰۰۰ مورد سیفلیس وجود داشته است. این عفونت در مردان شایع‌تر است.
چه کسی ممکن است به سیفلیس مبتلا شود؟
هر کسی که از نظر جنسی فعال باشد می‌تواند به سیفلیس مبتلا شود، اما اگر موارد زیر را داشته باشید، خطر ابتلا برای شما بیشتر است:
- داشتن رابطه جنسی محافظت نشده، مخصوصا در صورتِ داشتن چند شریک جنسیمبتلا به HIV
- رابطه جنسی با کسی که که آزمایش سیفلیس او مثبت بوده
- مثبت بودن آزمایش یک بیماری مقاربتی دیگر مانند کلامیدیا، سوزاک یا تبخال تناسلی
Syphilis is contagious during its primary and secondary stages. Sometimes it’s also contagious in the early latent period, which happens within a year of getting infected.
سیفلیس در مراحل اولیه و ثانویه مسری است. گاهی اوقات در دوره نهفته اولیه نیز مسری است، که معمولا ظرف یک سال پس از ابتلا اتفاق می‌افتد.
علائم و علت‌ها
علائم سیفلیس چیست؟
همانطور که گفتیم، علائم سیفلیس در مراحل مختلف، متفاوت است.
اولین علامت سیفلیس، زخم کوچکی به نام شانکر است. این زخم معمولاً سفت، گرد و بدون درد است. این زخم در جایی ایجاد میشود که باکتری سیفلیس وارد بدن شما شده، مانند آلت تناسلی، واژن، مقعد، رکتوم، لب یا دهان. از آنجایی که شانکر دردناک نیست، برخی افراد هرگز متوجه آن نمی‌شوند. گاهی شانکر ممکن است با جوش اشتباه گرفته شود یا در داخل واژن یا مقعد و از دید پنهان باشد.
پس از مدتی، ممکن است این علائم را داشته باشید:
- بثورات
- زخم
- تب
- تورم غدد لنفاوی
- گلودرد
- سردرد
- ریزش موی ناحیه‌ای
- کاهش وزن
- درد عضلانی
- خستگی (بی‌حالی)
بثورات سیفلیس
بثورات می‌توانند در یک یا چند قسمت از بدن، از جمله کف دست و پا ظاهر شوند. معمولاً ابتدا در تنه (قفسه سینه، شکم، لگن یا پشت) ظاهر می‌شوند. بثورات ممکن است همزمان با زخم یا چند هفته بعد ظاهر شوند. این بثورات معمولاً خارش ندارند. ممکن است قرمز یا قهوه‌ای مایل به قرمز باشند و در لمس زبر به نظر برسند. گاهی اوقات آنقدر خفیف هستند که ممکن است متوجه‌شان نشوید.
زخم سفلیس
بعد از شانکر اولیه، ممکن است زخم‌های زگیل مانندی ایجاد شود. این زخم‌ها می‌توانند در دهان یا نزدیک ناحیه تناسلی (آلت تناسلی، واژن یا مقعد) ظاهر شوند.
نوروسیفلیس، سیفلیس چشمی و سیفلیس گوش
سیفلیس بدون درمان می‌تواند به مغز و سیستم عصبی (نوروسیفلیس)، چشم (سیفلیس چشمی) یا گوش (سیفلیس گوش) گسترش یابد. این اتفاق می‌تواند در هر یک از مراحل بیماری رخ دهد.
علائم و نشانه‌های نوروسیفلیس می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- سردرد شدید
- ضعف عضلانی و/یا مشکل در حرکات عضلات
- تغییر در وضعیت روانی (مشکل در تمرکز، گیجی، تغییر شخصیت) و/یا زوال عقل (مشکل در حافظه، تفکر و/یا تصمیم‌گیری)
علائم و نشانه‌های سیفلیس چشمی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- درد چشم و/یا قرمزی
- تغییر در بینایی یا حتی نابینایی
علائم و نشانه‌های سیفلیس گوش ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کاهش شنوایی
- وزوز گوش
- گیجی یا سرگیجه
سیفلیس چه شکلی است؟ (عکس و توضیحات)
در مرحله اول سیفلیس، یک زخم کوچک و صاف روی ناحیه تناسلی، دهان یا لب‌های شما ایجاد میشود. این زخم ممکن است شبیه جوش باشد و آنقدر کوچک و بی‌آزار باشد که حتی متوجه آن نشوید. این زخم در حدود شش هفته به خودی خود از بین می‌رود.
در مرحله دوم سیفلیس، بثورات پوستی خشن، قرمز یا قهوه‌ای ایجاد میشود. این بثورات از یک ناحیه شروع میشود اما در نهایت تمام بدن – از جمله کف پا و کف دست – را می‌پوشاند. ممکن است بثورات پوستی و/یا زخم‌هایی در دهان، واژن یا مقعد خود داشته باشید.
چه چیزی باعث سیفلیس میشود؟
باکتری ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) باعث بیماری سیفلیس میشود. فرد آلوده، باکتری را از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی منتقل می‌کند. این باکتری می‌تواند از طریق مقعد، واژن، آلت تناسلی مرد، دهان یا پوست آسیب‌دیده وارد بدن شود. باکتری پس از ورود، همچنان در سراسر بدن پخش میشود و در نهایت ممکن است به اندام‌های خاصی آسیب برساند.
سیفلیس چگونه سرایت می‌کند؟
سیفلیس به خصوص در مراحل اولیه و ثانویه که زخم، جراحت یا بثورات پوستی دارید، مسری است. سیفلیس معمولاً در طول تماس جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل میشود، حتی اگر دخول یا انزال اتفاق نیفتد. با این حال، اگر هر بخشی از بدن شما با زخم یا بثورات فرد مبتلا به سیفلیس تماس پیدا کند، می‌توانید به آن مبتلا شوید.
اگر سیفلیس دارید و رابطه جنسی دارید، ممکن است شریک زندگی خود را آلوده کنید. اگر باردار هستید و سیفلیس دارید، می‌توانید آن را به جنین منتقل کنید.
آیا می‌توان از طریق بوسیدن به سیفلیس مبتلا شد؟
بله. اگرچه ابتلا به سفلیس از طریق بوسیدن نادر است، اما می‌توانید با تماس مستقیم با زخم سفلیس به سفلیس مبتلا شوید. این بدان معناست که اگر زخم شریک زندگی خود را ببوسید، خود را در معرض خطر عفونت قرار می‌دهید. حتی می‌توانید از طریق پوست آسیب‌دیده نیز به سفلیس مبتلا شوید.
انتقال سفلیس از طریق توالت، وان و لباس و ظروف مشترک امکان پذیر است؟
نمی‌توان با لمس اشیاء مانند صندلی توالت، ظروف و دستگیره در و یا استفاده از لباس و ظروف مشترک به سیفلیس مبتلا شد. دلیل این امر این است که باکتری‌هایی که باعث سیفلیس می‌شوند، نمی‌توانند روی اشیاء زنده بمانند.
تا چه مدت ناقل بیماری سفلیس خواهیم بود؟
حتی اگر علائم ظاهری سیفلیس (مانند زخم یا بثورات) را نداشته باشید، عفونت تا زمانی که آنتی‌بیوتیک مصرف نکنید، هنوز در بدن شما وجود دارد. اگر سیفلیس دارید و درمان دریافت نکردید، چه متوجه زخم شوید و چه نشوید، بیماری شما مسری است. اگر علائم عفونت را دارید یا فکر می‌کنید که در معرض آن قرار گرفته‌اید، فوراً برای درمان به پزشک مراجعه کنید.
آیا سیفلیس می‌تواند در دوران بارداری مشکلاتی ایجاد کند؟
بله. سیفلیس درصورتی‌که درمان نشود، می‌تواند از مادر به جنین منتقل شود. تا ۴۰٪ از نوزادانی که از مادران مبتلا به سفلیس درمان نشده متولد می‌شوند، بر اثر این عفونت می‌میرند. شایع‌ترین راه انتقال عفونت به جنین در دوران بارداری است. اما، اگر نوزاد شما مستقیماً با زخم سیفلیس در واژن شما تماس داشته باشد، می‌تواند در حین زایمان نیز مبتلا شود.
سیفلیس در دوران بارداری همچنین می‌تواند باعث موارد زیر شود:
- سقط جنین
- زایمان زودرس
- وزن کم هنگام تولد (وزن کمتر از 2500 گرم در هنگام تولد)
- مشکلات بند ناف
- مرده زایی
- مرگ در ۲۸ روز اول زندگی (این تنها در صورتی اتفاق می‌افتد که برای سفلیس درمان دریافت نکنید)
به همین دلیل است که مراجعه به پزشک و انجام آزمایش بیماری‌های مقاربتی، ضروری است. درمان قبل از ۲۶ هفته بارداری، بهترین نتایج را خواهد داشت.
عوارض سلامتی سیفلیس چیست؟
اگر سیفلیس درمان نشده و تا آخرین مرحله عفونت پیشرفت کند، شما را در معرض خطر عوارض خطرناکی قرار خواهد داد. آسیب به بدن، هر چه مدت بیشتری از ابتلا به سیفلیس بگذرد، بدتر میشود. به همین دلیل است که دریافت درمان فوری بسیار مهم است. سیفلیس درمان نشده می‌تواند باعث نابینایی، فلجی و همچنین مشکلاتی در قلب، مغز، نخاع و سایر اندام‌های شما شود.
تشخیص و آزمایش‌ها
سیفلیس چگونه تشخیص داده میشود؟
پزشک برای تشخیص در مورد سابقه جنسی شما، از جمله اینکه آیا رابطه جنسی ایمن دارید یا خیر، سوال خواهد کرد. صادق بودن در این مورد مهم است. پزشک براساس شرح حال، میزان خطری که برای شما وجود دارد را ارزیابی می‌کند و ممکن است آزمایش‌هایی را برای سایر بیماری‌های مقاربتی توصیه کند.
برای تشخیص سفلیس، پزشک شما را معاینه کرده و برای پیدا کردن نشانه‌های عفونت، آزمایش خون برای شما درخواست می‌کند. بررسی‌های میکروسکوپی از ترشحات زخم یا غده لنفاوی نیز در حال حاضر در مراکز تحقیقاتی در دسترس است. برای تشخیص نوروسیفلیس نیز ممکن است نمونه مایع مغزی نخاعی مورد بررسی و آزمایش قرار گیرد. تست‌های تشخیص سریع نیز برای تشخیص سیفلیس موجود است.
تنها راه برای اطمینان از ابتلا به سفلیس، مراجعه به پزشک و انجام آزمایش خون است.
چه موقع باید نسبت به انجام تست سیفلیس اقدام کرد؟
اگر از نظر جنسی فعال هستید و موارد زیر را دارید، باید برای سفلیس آزمایش دهید:
- مبتلا به HIV هستید.
- برای پیشگیری از HIV دارو استفاده می‌کنید.
- آزمایش سفلیس شریک زندگی‌تان مثبت بوده است.
- عوامل خطر خاصی برای سیفلیس دارید، مثلا در جامعه شما میزان شیوع سیفلیس بالاست.
- باردار هستید. همه زنان باردار باید در اولین ویزیت قبل از زایمان آزمایش سفلیس انجام دهند. برخی از زنان باردار نیاز دارند که در هفته ۲۸ بارداری و هنگام زایمان، دوباره آزمایش سفلیس انجام دهند.
درمان و دارو‌ها
سیفلیس چگونه درمان میشود؟
سیفلیس با داروهای آنتی‌بیوتیکی درمان میشود. آنتی‌بیوتیک‌ها نوعی دارو هستند که عفونت‌های باکتریایی را درمان می‌کنند. پنی‌سیلین رایج‌ترین داروی مورد استفاده برای سفلیس است. دوز داروی مورد نیاز و مدت زمان مصرف آن به مرحله و علائم سفلیس شما بستگی دارد.
حتی اگر زخم یا بثورات پوستی از بین رفته باشد، باید تمام آنتی‌بیوتیک‌های خود را مصرف کنید و دوره درمان را کامل کنید. باید به هر کسی که در دو سال گذشته با او رابطه جنسی داشته‌اید اطلاع دهید که آزمایش دهد.
پزشک پس از درمان سفلیس، آزمایش خون درخواست می‌کند تا مطمئن شود که عفونت از بین رفته است. پس از درمان، ممکن است دوباره به سفلیس مبتلا شوید، بنابراین اگر در معرض خطر بالای سفلیس هستید، حتماً رابطه جنسی ایمن داشته باشید و مرتباً آزمایش دهید.
آیا سیفلیس ۱۰۰٪ قابل درمان است؟
بله؛ سیفلیس با کمک آنتی‌بیوتیک‌ها کاملا قابل درمان است. اما درمان نمی‌تواند عوارض و آسیب‌های به‌جامانده از سیفلیس را از بین ببرد.
پیش آگهی افراد مبتلا به سیفلیس چیست؟
آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند سیفلیس را در مراحل اولیه درمان کنند. اگر سیفلیس به موقع درمان شود، مشکلات سلامتی طولانی‌مدت ایجاد نمی‌کند. اما بدون درمان، سیفلیس می‌تواند مشکلات جدی و شدیدی ایجاد کند. این بیماری می‌تواند به قلب، استخوان‌ها، مغز، چشم‌ها، عضلات و اعصاب شما آسیب برساند و کشنده باشد.
آیا ممکن است پس از درمان دوباره به سیفلیس مبتلا شوم؟
بله. ممکن است بعد از درمان دوباره به این عفونت مبتلا شوید. به همین دلیل است که اگر در معرض خطر بالای عفونت هستید، باید رابطه جنسی ایمن داشته باشید و مرتباً آزمایش دهید.
پیشگیری، مدیریت و کنترل
چگونه می‌توانم خطر ابتلا به سیفلیس را کاهش دهم؟
تنها راه پیشگیری از سفلیس (و سایر بیماری‌های مقاربتی) این است که رابطه جنسی نداشته باشید. اگر از نظر جنسی فعال هستید، می‌توانید با استفاده مداوم از کاندوم یا محافظ دهان در طول رابطه جنسی، خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهید. استفاده صحیح از کاندوم برای کاهش احتمال ابتلا به عفونت بسیار مهم است.
از شریک جنسی خود در مورد سابقه بیماری سوال کنید. اگر شریک جنسی شما سفلیس داشته باشد، می‌تواند شما را دوباره آلوده کند. مهم است که او نیز تحت درمان قرار گیرد.
چگونه از ابتلا به سفلیس پیشگیری کنم؟
برای سیفلیس هیچ واکسنی وجود ندارد. برای کمک به جلوگیری از ابتلا به سیفلیس، این نکات را رعایت کنید:
- رابطه جنسی ایمن داشته باشید. اگر فردی از نظر جنسی فعال است، رابطه جنسی ایمن به معنای رابطه طولانی مدت است که در آن شما و شریک زندگی‌تان فقط با یکدیگر رابطه جنسی دارید و هیچ یک از شما آلوده نیستید.
- از کاندوم استفاده کنید. کاندوم می‌تواند خطر ابتلا یا انتشار سیفلیس را کاهش دهد. اما کاندوم فقط در صورتی مؤثر است که زخم‌های سیفلیس فرد آلوده را بپوشاند. سایر انواع روش‌های جلوگیری از بارداری، خطر ابتلا به سیفلیس را کاهش نمی‌دهند.
- در مصرف الکل احتیاط کنید و از مصرف مواد مخدر و محرک خودداری کنید. نوشیدن زیاد الکل یا مصرف مواد مخدر می‌تواند مانع قضاوت شما شود. هر دو می‌توانند منجر به رابطه جنسی ناامن شوند.
- از دوش واژینال استفاده نکنید. این کار می‌تواند برخی از باکتری‌های سالمی را که معمولاً در واژن هستند، از بین ببرد. و این ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی را افزایش دهد.
- با احتیاط شیردهی انجام دهید. اگر زخم‌ها روی یک یا هر دو سینه باشند، سیفلیس می‌تواند در طول شیردهی از مادر به نوزاد منتقل شود. این اتفاق زمانی می‌افتد که نوزاد یا دستگاه شیردوش با زخم تماس پیدا کنند. برای جلوگیری از این اتفاق، شیر مادر را از سینه‌ای که زخم دارد بدوشید. این کار را تا زمانی که زخم‌ها بهبود یابند ادامه دهید. اگر سر شیردوش با زخم تماس پیدا کرد، شیری را که دوشیده‌اید، دور بریزید.
زندگی با سفلیس
چگونه از خودم مراقبت کنم؟
در صورتی‌که سیفلیس برا شما تشخیص داده شده، تکمیل درمان برای جلوگیری از انتشار عفونت بسیار مهم است. موارد دیگری که باید انجام دهید عبارتند از:
- به هر کسی که با او تماس جنسی داشته‌اید اطلاع دهید تا او نیز بتواند تحت درمان قرار گیرد.
- با استفاده از کاندوم یا محافظ دهان، رابطه جنسی ایمن داشته باشید.
- به طور منظم برای سیفلیس و سایر بیماری‌های مقاربتی آزمایش دهید.
- سوابق بیماری شریک زندگی‌تان را بپرسید.
حمایت و راهنما مراجعه به پزشک
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟
اگر شما یا یکی از اطرافیانتان، علائم سیفلیس را دارید، با پزشک تماس بگیرید. منظور از این علائم، می‌تواند هرگونه ترشح غیرمعمول، زخم یا بثورات پوستی، به خصوص در ناحیه کشاله ران باشد.
همچنین اگر موارد زیر را دارید، برای انجام بررسی بیشتر به پزشک متخصص زنان یا اورولوژی مراجعه کنید:
- با کسی که ممکن است به این بیماری مبتلا باشد، تماس جنسی داشته‌اید.
- به بیماری مقاربتی دیگری مانند HIV مبتلا هستید.
- باردار هستید.
- با بیش از یک شریک جنسی رابطه جنسی داشتید.
- رابطه جنسی محافظت نشده، یعنی رابطه جنسی بدون کاندوم دارید.
یادداشتی از تیم دارو دات کام به شما
سیفلیس یک عفونت مقاربتی است. تشخیص سریع و شروع درمان آن در مراحل اولیه بسیار حائز اهمیت است. سیفلیس درمان‌نشده ممکن است باعث ایجاد مشکلات و عوارض جدی و شدیدی شود. در مورد سابقه جنسی خود با پزشکتان صادق باشید و اجازه دهید بتواند میزان خطر را برای شما ارزیابی کرده و در صورت لزوم، آزمایشات لازم را درخواست کند.
فراموش نکنید که سیفلیس یک بیماری قابل درمان است، اما درمان هرچه زودتر آغاز شود، سودمندی بیشتری دارد.
