اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟ علائم، علل و درمان

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) چیست؟

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) یک وضعیت سلامت روان است که در آن، اشخاص احساس غیرمنطقی افراطی و بالایی از اهمیت به خود دارند. این افراد، به توجه بیش از حد نیازمند هستند و می‌خواهند دیگران آنها را تحسین کنند.

افراد مبتلا به این اختلال، ممکن است توانایی درک یا اهمیت دادن به احساسات دیگران را نداشته باشند. اما پشت این نقاب اعتمادبه‌نفس افراطی، از ارزش خود مطمئن نیستند و به راحتی از کوچکترین انتقاد ناراحت می‌شوند.

اختلال شخصیت خودشیفته، باعث ایجاد مشکلاتی در بسیاری از زمینه‌های زندگی، مانند روابط، کار، تحصیل یا مسائل مالی می‌شود.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته وقتی مورد لطف یا تحسینی که انتظارش را دارند قرار نمی‌گیرند، ناراضی و ناامید می‌شوند. آنها ممکن است روابط خود را دچار مشکل و ناکامی بدانند و دیگران ممکن است از بودن در کنارشان لذت نبرند.

درمان اختلال شخصیت خودشیفته حول محور روان‌درمانی، متمرکز است.

اختلال شخصیت خودشیفته مردان را بیشتر از زنان تحت تاثیر قرار می‌دهد و اغلب در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می‌شود. برخی از کودکان نیز ممکن است ویژگی‌های خودشیفتگی را نشان دهند، اما این رفتارها اغلب برای سن آنها معمول است و به این معنی نیست که به اختلال شخصیت خودشیفته مبتلا خواهند شد.

علائم اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟

علائم اختلال شخصیت خودشیفته و شدت آنها، می‌توانند متفاوت باشند. افراد مبتلا به این اختلال، رفتارهای زیر را از خود نشان می‌دهند:

• حس خودبزرگ‌بینی غیرمنطقی و نیاز به تحسین مداوم و بیش از حد دارند.
• احساس می‌کنند که شایسته امتیازات و برخورد ویژه هستند.
• انتظار دارند که حتی بدون دستاورد، برتر شناخته شوند.
• دستاوردها و استعدادهای خود را بزرگتر از آنچه هست جلوه می‌دهند.
• با خیال‌پردازی در مورد موفقیت، قدرت، درخشیدن، زیبایی یا همسر ایده‌آل خود مشغول هستند.
• باور دارند که از دیگران برتر هستند.
• از افرادی که احساس می‌کنند مهم نیستند، انتقاد کرده و به آنها با دیده تحقیر نگاه می‌کنند.
• انتظار دارند که دیگران بدون زیر سوال بردن خواسته‌هایشان، آنچه را که می‌خواهند انجام دهند.
• از دیگران برای رسیدن به خواسته‌هایشان سوءاستفاده می‌کنند.
• تمایلی به تشخیص نیازها و احساسات دیگران ندارند.
• به دیگران حسادت می‌کنند و باور دارند که دیگران به آنها حسادت می‌کنند.
• به شیوه‌ای متکبرانه رفتار می‌کنند، زیاد لاف می‌زنند و خودبین به نظر می‌رسند.
• پافشاری می‌کنند که از هر چیزی بهترین را داشته باشند؛ مثلا بهترین ماشین یا دفتر کار.

در عین حال، افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته در برخورد با هر چیزی که به عنوان انتقاد می‌بینند، مشکل دارند. این دسته از افراد اغلب رفتارهای زیر را از خود نشان می‌دهند:

• وقتی مورد توجه یا توجه ویژه قرار نمی‌گیرند، بی‌صبر یا عصبانی می‌شوند.
• در تعامل با دیگران مشکلات اساسی دارند و به راحتی احساس تحقیر می‌کنند.
• با خشم یا تحقیر واکنش نشان می‌دهند و سعی می‌کنند دیگران را کوچک کنند تا خود را برتر جلوه دهند.
• در مدیریت احساسات و رفتار خود مشکل دارند.
• در مواجهه با استرس و سازگاری با تغییر، مشکلات جدی را تجربه می‌کنند.
• از موقعیت‌ها یا کارهایی که ممکن است در آنها شکست بخورند اجتناب می‌کنند.
• به دلیل اینکه به کمال نمی‌رسند، احساس افسردگی و بدخلقی دارند.
• در درون خود احساس ناامنی، شرم، تحقیر و ترس از برملا شدن به‌عنوان یک فرد شکست‌خورده را حمل می‌کنند.

اگر این علائم را دارید، با 115 تماس بگیرید

اگر افکاری در مورد آسیب رساندن به خودتان، از جمله افکار خودکشی، یا در مورد آسیب رساندن به دیگران دارید، باید با اورژانس اجتماعی 123 برای کمک فوری تماس بگیرید. همچنین می‌توانید با شماره 1480 سامانه مشاوره سازمان بهزیستی تماس گرفته و تقاضای کمک کنید.

علائم اختلال شخصیت خودشیفته در روابط چگونه بروز پیدا می‌کنند؟

اختلال شخصیت خودشیفته در بسیاری از زمینه‌های زندگی، از جمله روابط نزدیک، مشکلاتی ایجاد می‌کند. این مشکلات بین فردی که اغلب ناشی از علائم NPD هستند، عبارتند از:

• آسیب‌پذیری؛
• واکنش بیش از حد؛
• مشکل در پذیرش انتقاد؛
• بهانه‌تراشی برای نقص‌ها یا شکست‌های خود؛
• امتناع از پذیرش مسئولیت؛
• تلاش برای تحت تاثیر قرار دادن یا دستکاری عواطف دیگران؛
• بیش از حد رقابتی بودن؛
• معاشرت کردن فقط با افرادی که در «سطح خود» تلقی می‌شوند؛
• واکنش با خشم؛
• شرمنده کردن دیگران؛
• از نظر عاطفی بی‌توجه بودن؛
• گوش ندادن؛
• اغلب حرف کسی را قطع کردن.

ممکن است به نظر برسد که این افراد عزت نفس بالایی دارند، اما گاهی اوقات عکس این قضیه صادق است. گاهی در زیر این ظاهر بزرگ و خودبزرگ‌بین، حس عمیقی از ناامنی وجود دارد.

از سوی دیگر، فردی می‌تواند خودشیفته باشد و این اختلال را نداشته باشد. این فرد ممکن است خودمحور و بیش از حد رقابتی باشد، اما نه به حدی که زندگی روزمره او را مختل کند.

ثابت شده است که مردم اغلب به سمت خودشیفته‌ها جذب می‌شوند و آنها را جذاب، کاریزماتیک و هیجان‌انگیز می‌دانند. رهبران موفق اغلب ویژگی‌های خودشیفتگی دارند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

اگر علائمی در خود مشاهده می‌کنید یا عزیزانتان نشانه‌هایی در شما می‌بینند، می‌توانید برای اطمینان از وضعیت سلامت روان خود به روانپزشک یا روان‌درمانگر اختلالات شخصیت مراجعه کنید.

اگر اختلال شما توسط متخصصان تشخیص داده شود، آنها برنامه‌ای برای درمان و ویزیت‌های بعدی تنظیم می‌کنند. همچنین، در صورت مشاهده هرگونه تغییر در علائم یا میزان اثربخشی داروهایتان، باید به روانپزشک خود مراجعه کنید.

برای بررسی و درمان اختلال خودشیفته باید به پزشکان کدام تخصص مراجعه کرد؟

در قدم اول، روان‌پزشک مناسب‌ترین گزینه است. روان‌پزشک می‌تواند تشخیص بالینی اختلال شخصیت، از جمله اختلال شخصیت خودشیفته را انجام دهد، شدت آن را ارزیابی کند و در صورت وجود مشکلات همراه مثل افسردگی، اضطراب یا تکانشگری، درمان دارویی را شروع یا تنظیم کند.

در کنار آن، روان‌شناس بالینی نقش اصلی در درمان بلندمدت دارد. درمان این اختلال معمولا دارویی صرف نیست و بیشتر بر روان‌درمانی‌های تخصصی متمرکز است. روان‌شناس با جلسات منظم درمانی به اصلاح الگوهای فکری، رفتاری و بین‌فردی کمک می‌کند.

در عمل، بهترین مسیر درمان همکاری هم‌زمان روان‌پزشک و روان‌شناس بالینی است؛ روان‌پزشک برای تشخیص و کنترل علائم همراه، و روان‌شناس برای کار عمیق و تدریجی روی ساختار شخصیت.

علل ابتلا به اختلال شخصیت خودشیفته

اختلال شخصیت خودشیفته یک بیماری سلامت روان است، بنابراین متخصصان دقیقا مطمئن نیستند که چرا این اتفاق می‌افتد. افراد مبتلا اغلب تفاوت‌های ظریفی در ساختار مغزشان دارند.

در حال حاضر، به نظر می‌رسد عوامل اصلی موثر در NPD عبارتند از:

ژنتیک

ویژگی‌های ارثی، از جمله برخی ویژگی‌های شخصیتی خاص، می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) بیشتر احتمال دارد که والدین یا بستگان نزدیک آن‌ها نیز به این اختلال مبتلا باشند.

مشاهده و تقلید

کودکان می‌توانند صفات و رفتارهایی را مشاهده و تقلید کنند و یاد بگیرند که می‌توانند به NPD تبدیل شوند.

تجربیات منفی دوران کودکی

ممکن است بین تجربیات منفی دوران کودکی ارتباطی وجود داشته باشد. تروما، طرد، غفلت و عدم حمایت در دوران کودکی، همگی می‌توانند در ایجاد صفات خودشیفتگی نقش داشته باشند.

سبک فرزندپروری

لوس‌کردن بیش از حد کودکان و فرزندپروری بیش از اندازه محافظت‌کننده یا «هلیکوپتری» می‌تواند باعث شکل‌گیری انتظارات غیرواقعی در کودک شود. چنین کودکی ممکن است در بزرگسالی همان رفتار ویژه‌ای را از دیگران مطالبه کند که از والدینش دریافت کرده است.

این نوع تربیت می‌تواند مانع یادگیری تنظیم احساسات در کودک شود. در نتیجه، فرد هنگام روبه‌رو شدن با ناکامی، در کنترل احساسات خود دچار مشکل می‌شود.

گاهی نیز تحسین افراطی یا انتقاد افراطی والدین، که با توانایی‌ها و دستاوردهای واقعی کودک همخوانی ندارد، می‌تواند به شکل‌گیری شخصیت خودشیفته منجر شود.

فرهنگ

تحقیقات نشان می‌دهد فرهنگی که در آن بزرگ می‌شوید می‌تواند بر خطر ابتلا به NPD تاثیر بگذارد. به نظر می‌رسد این خطر در فرهنگ‌هایی که فردگرایی و استقلال شخصی را بیش از حد تشویق می‌کنند، بیشتر باشد.

در مقابل، افرادی که در فرهنگ‌های مبتنی بر حس اجتماع و اقدام جمعی رشد می‌کنند، کمتر در معرض ابتلا به اختلال شخصیت خودشیفته قرار می‌گیرند.

انواع اختلال شخصیت خودشیفته

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5-TR) برای خودشیفتگی انواع خاصی را تعریف نکرده است. اما برخی متخصصان خودشیفتگی را بر اساس ویژگی‌ها یا رفتارها دسته‌بندی می‌کنند.

برخی از ویژگی‌های مورد استفاده عبارتند از:

• خودبزرگ‌بین (تمایل به تحسین یا شناخت) در مقابل آسیب‌پذیر (نیاز به تایید برای حفظ عزت نفس یا احساس ترس از عدم تأیید)؛
• آشکار (قابل مشاهده) در مقابل پنهان (غیرقابل مشاهده)؛
• خوش‌خیم (بی‌ضرر) در مقابل بدخیم (تمایل به آسیب رساندن یا سوءاستفاده از دیگران)

برای آشنایی با مفهوم اختلالات شخصیتی، انواع آن و روش‌های درمان، می‌توانید مطلب زیر را مطالعه کنید:

عوارض اختلال شخصیت خودشیفته کدامند؟

همپوشانی اختلال شخصیت خودشیفته با سایر مشکلات و نگرانی‌های سلامت روان بسیار رایج است. برخی از رایج‌ترین همپوشانی‌ها عبارتند از:

اختلالات خلقی یا اختلال دوقطبی

احتمال بروز اضطراب و افسردگی در افراد مبتلا به NPD بیشتر است. اختلال دوقطبی نیز در افراد مبتلا به NPD شایع‌تر است.

سایر اختلالات شخصیتی

دو اختلال شخصیتی دیگر که ممکن است با اختلال شخصیت خودشیفته همپوشانی داشته باشند، اختلال شخصیت مرزی (BPD) و اختلال شخصیت ضداجتماعی (ASPD) هستند.

برای آشنایی با اختلال شخصیت مرزی و ویژگی‌های اصلی آن، می‌توانید مطلب زیر را مطالعه کنید:

اختلال بدشکلی بدن

افراد مبتلا به NPD همچنین ممکن است دچار اختلال بدشکلی بدن باشند. احساسات منفی در مورد بدن و ظاهرشان می‌تواند احتمال وقوع این اتفاق را بیشتر کند.

اختلالات مصرف مواد (SUD)

افراد مبتلا به NPD ممکن است برای کمک به خود در زمانی که واقعیت انتظاراتشان را برآورده نمی‌کند، به الکل یا مواد مخدر روی آورند. کوکائین و سایر مواد محرک در میان این افراد شایع‌تر هستند، زیرا احساساتی ایجاد می‌کنند که افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) به دنبال تجربه آن‌ها هستند.

خودکشی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) ممکن است هنگام مواجهه با چالش‌ها، شکست یا طرد شدن، دچار افسردگی شدید یا احساس ناامیدی عمیق شوند.

این واکنش‌ها معمولا به‌صورت رفتارهای تکانشی یا «فریاد برای کمک» بروز نمی‌کنند. در نتیجه، این افراد بیشتر احتمال دارد به جای درخواست کمک، به خودکشی فکر کنند یا آن را انتخاب کنند.

اختلال شخصیت خودشیفته چگونه تشخیص داده می‌شود؟

روانپزشک یا روانشناس می‌تواند با صحبت با شما و پرسیدن سوالاتی در مورد زندگی و تعاملات شما با دیگران (به ویژه خانواده، دوستان یا سایر عزیزان) NPD را تشخیص دهد. آنها همچنین ممکن است بیماری‌های مرتبط را تشخیص دهند یا سوالاتی بپرسند تا بیماری‌هایی با علائم یا اثرات مشابه را رد کنند.

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا، ویرایش پنجم (DSM-5) فهرستی از 9 معیار دارد. برای دریافت تشخیص NPD باید حداقل 5 مورد از آنها را داشته باشید. هیچ آزمایش تشخیصی، آزمایشگاهی یا تصویربرداری وجود ندارد که بتواند به تشخیص NPD کمک کند.

ویژگی‌های بالینی شامل حداقل ۵ مورد از موارد زیر است:

1. داشتن حس خودبزرگ‌بینی، مانند اغراق در دستاوردها و استعدادها، انتظار اینکه حتی بدون دستاوردهای متناسب، برتر شناخته شوند؛
2. اشتغال ذهنی به خیال‌پردازی در مورد موفقیت، قدرت، زیبایی و ایده‌آل‌سازی؛
3. اعتقاد به «خاص» بودن و اینکه فقط افراد (یا نهادهای) دارای جایگاه بالا می‌توانند آنها را درک کنند یا با آنها مرتبط باشند؛
4. درخواست تحسین بیش از حد؛
5. احساس استحقاق و شایستگی همیشگی و در همه حوزه‌ها؛
6. رفتارهای استثمارگرانه؛
7. فقدان همدلی؛
8. حسادت نسبت به دیگران یا باور به اینکه دیگران به آنها حسادت می‌کنند؛
9. رفتارها و نگرش‌های متکبرانه و مغرورانه.

آیا تست‌های آنلاین برای تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) معتبر هستند؟

روانشناسان یا روانپزشکان ممکن است از چندین پرسشنامه غربالگری تشخیصی برای کمک به تشخیص NPD استفاده کنند.

شاید وسوسه شوید که با انجام یک آزمایش آنلاین بفهمید آیا به این اختلال مبتلا هستید یا خیر، اما باید بدانید که این آزمایش‌ها تشخیص رسمی نیستند. برای دریافت تشخیص دقیق و مطمئن، لازم است به یک روان‌شناس یا روان‌پزشک مراجعه کنید.

چه اختلالات دیگری ممکن است در کنار NPD دیده شوند؟

اختلال شخصیت خودشیفته معمولا همراه با مشکلات و اختلالات روانی دیگری نیز بروز می‌کند. برخی از شایع‌ترین این اختلالات عبارت‌اند از:

اختلال افسردگی اساسی (MDD)

مطالعات نشان می‌دهد که ۳۳ تا ۵۷ درصد از افراد مبتلا به NPD معیارهای MDD را دارند. این امر به‌ویژه در مورد افرادی که دارای ویژگی‌های خودشیفتگی آسیب‌پذیر هستند، صادق است.

مشکلات عزت نفس می‌تواند باعث علائم افسردگی شود: خستگی مداوم، بی‌علاقگی به فعالیت‌های روزانه و افزایش خطر افکار خودکشی. MDD می‌تواند با آشکارتر کردن یا پنهان کردن رفتارهای خودشیفتگی، درمان NPD را دشوارتر کند.

اختلال دوقطبی

NPD می‌تواند با اختلال دوقطبی، به‌ویژه دوقطبی نوع یک، همزمان رخ دهد. وقتی فردی مانیک (دچار وضعیت شیدایی) است، ممکن است احساس اعتمادبه‌نفس بیشتری داشته باشد یا روی نیازهای خود تمرکز کند.

وقتی فرد افسرده است، ممکن است احساس آسیب‌پذیری زیادی کند. از آنجا که علائم بسیار تغییر می‌کنند، مهم است که این افراد را با ترکیبی از تثبیت‌کننده‌های خلق‌وخو و استراتژی‌های متمرکز بر شخصیت کنترل کنید.

اختلالات اضطرابی

حدود ۴۰ درصد از افراد مبتلا به NPD اضطراب را تجربه می‌کنند. شایع‌ترین اشکال آن اختلال اضطراب فراگیر و فوبیاهای خاص هستند. افراد خودشیفته دائما در روابط خود با استرس مواجه هستند یا احساس می‌کنند که باید نحوه‌ نگاه دیگران به خود را کنترل کنند. اگر اضطراب درمان نشود، می‌تواند مدیریت احساسات و ارتباط با دیگران را برای این افراد دشوارتر کند.

اختلال شخصیت مرزی (BPD)

اختلال شخصیت خودشیفته و اختلال شخصیت مرزی (BPD) ویژگی‌های مشترک زیادی دارند، از جمله بی‌ثباتی عاطفی و مشکلات در روابط. وقتی این شرایط هم‌زمان رخ می‌دهند، مشکلات ویژه‌ای ایجاد می‌کنند. درمان آن‌ها نیازمند رویکردی دقیق و متناسب است که به ویژگی‌های هر اختلال توجه کند.

اختلالات خوردن

تمرکز NPD بر تصویر از خود می‌تواند با اختلالات خوردن مرتبط باشد. ویژگی‌های خودشیفتگی، به‌ویژه کمال‌گرایی، می‌تواند منجر به نگرانی در مورد تصویر بدن شود. درمان موثر باید ضمن هدف قرار دادن الگوهای غذایی نامنظم، به مسائل اساسی عزت نفس نیز بپردازد.

برای شناخت بهتر اختلال دو قطبی و شیوه‌های مدیریت و درمان آن، مطالعه مطلب زیر توصیه می‌شود:

اختلال شخصیت خودشیفته چگونه درمان می‌شود؟

درمان اختلال شخصیت خودشیفته معمولا شامل نوعی روان‌درمانی (درمان مبتنی بر گفتگو) است.

برخی از انواع درمان‌هایی که در NPD رایج‌تر هستند شامل موارد زیر می‌شوند (اما محدود به آنها نیستند):

• رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT)
• رفتاردرمانی شناختی (CBT)
• درمان فراشناختی
• گروه‌درمانی
• زوج‌درمانی یا خانواده‌درمانی

از آنجا که روش‌های درمانی بسیار زیادی وجود دارد، روان‌درمانگر شما بهترین فردی است که می‌تواند در مورد انواع مختلف آنها اطلاعات بیشتری به شما بدهد. او می‌تواند به هر سوالی که در مورد نحوه عملکرد این رویکردها دارید پاسخ دهد و نوعی را که به بهترین وجه با نیازهای شما مطابقت دارد، توصیه کند.

داروهای اختلال شخصیت خودشیفته

هیچ دارویی وجود ندارد که مستقیما NPD را درمان کند، اما داروها ممکن است علائمی را که با بیماری‌های مرتبط مانند اضطراب یا افسردگی رخ می‌دهند، درمان کنند. برخی از داروهایی که ممکن است به علائم بیماری‌های مرتبط با NPD کمک کنند، عبارتند از:

• داروهای ضد افسردگی
• داروهای ضد اضطراب
• داروهای ضد روان‌پریشی
• داروهای ضد تشنج

نکته! داروهای ضد تشنج عمدتا تشنج را درمان می‌کنند، اما برخی مانند لاموتریژین (Lamotrigine) می‌توانند به تثبیت خلق‌وخوی شما کمک کنند.

کپسول سافرونیکا سینا پژوهان سلامت 60 عدد خرید

کپسول دپروهرب 50 میلی گرم باریج اسانس 30 عددی خرید

کپسول گیاهی ضد افسردگی سافرومود گیاهان سبز زندگی 60 عدد خرید

کپسول ژلاتینی سافرومنتال فیتومد 30 عدد خرید

کپسول سافرون و منیزیم و B6 دورالایف 60 عددی داروسازی فاران شیمی خرید

قطره خوراکی هایپیران پورسینا هوفاریقون 30 میل لیتر خرید

آیا می‌توان از اختلال شخصیت خودشیفته پیشگیری کرد یا خطر ابتلا به آن را کاهش داد؟

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) به دلایلی اتفاق می‌افتد که متخصصان به‌طور کامل آن را درک نمی‌کنند. همچنین، ممکن است ریشه ژنتیکی داشته باشد. به دلیل هر دوی این عوامل، پیشگیری از آن در خود یا فرزندتان امکان‌پذیر نیست.

شما می‌توانید با اصلاح شیوه فرزندپروری خود خطر بروز این مشکل را در فرزندتان کاهش دهید. یک روان‌شناس کودک می‌تواند شما را در این مسیر راهنمایی کند یا متخصصی را که در زمینه رشد روان‌شناختی کودک تخصص دارد، به شما معرفی کند.

توصیه‌ای از تیم دارو دات کام به شما

اختلال شخصیت خودشیفته یک نقص شخصیتی نیست، بلکه یک اختلال سلامت روان است. اگر به آن مبتلا هستید، کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به خودتان و تقویت ارتباطتان با دیگران به روشی سالم انجام دهید.

پذیرش یا اعتراف به آن ممکن است دشوار باشد، اما این وضعیت می‌تواند به طور جدی به روابط آسیب برساند و زندگی شما را مختل کند. نباید آن را نادیده بگیرید یا از واقعیت آن اجتناب کنید.

اگر فردی را می‌شناسید که به اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) مبتلاست، آگاهی و یادگیری درباره این اختلال می‌تواند به شما کمک کند هم بهتر از خودتان مراقبت کنید و هم در صورت امکان به او یاری برسانید.

گاهی بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید، تعیین مرزهای سالم و پرهیز از درگیر شدن است. به خاطر داشته باشید که نمی‌توان کسی را مجبور به تغییر کرد؛ افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته تنها زمانی تغییر می‌کنند که خودشان مایل به این کار باشند.

سوالات متداول

آیا فرد مبتلا به NPD می‌تواند روابط سالم داشته باشد؟

بله، ممکن است، اما بدون پیگیری درمان معمولا روابط این افراد ناپایدار و پرتنش هستند.

آیا افراد خودشیفته می‌توانند زندگی شادی داشته باشند؟

همه افراد خودشیفته ناراضی یا مضطرب نیستند. برخی افراد ویژگی‌های خودشیفتگی بسیار خفیفی دارند. اما اگر افکار یا رفتارشان شدید باشد، ممکن است زندگی فرد را مختل کند. درمان می‌تواند به فرد مبتلا به NPD کمک کند تا علائم خود را مدیریت کند و روابط خود را با دیگران بهبود بخشد.

چه رفتاری به عنوان سوءاستفاده خودشیفته‌گرایانه محسوب می‌شود؟

سوءاستفاده‌ خودشیفته نوعی سوءاستفاده‌ عاطفی است که ناشی از رفتارهای خودشیفته‌وار است. فرد مبتلا به خودشیفتگی ممکن است شما را با تهدید، توهین، انتقاد، بدرفتاری یا دستکاری عاطفی، آزار دهد.

آیا همه افراد خودشیفته، بدرفتار یا آزاردهنده هستند؟

خیر. شدت علائم در افراد مختلف متفاوت است و همه افراد مبتلا رفتار آزاردهنده ندارند.

بهترین راه برخورد با فرد مبتلا به NPD چیست؟

حفظ مرزهای روشن، درگیر نشدن هیجانی، و مراقبت از سلامت روان خود.